De populaire geschiedschrijving gaat vaak met een grove stift, in scherpe zwart-wit-contrasten. Althans: in de communis opinio blijft een sterk versimpeld beeld over, dat de historische werkelijkheid maar zeer beperkt recht doet, maar wel het gewenste perspectief bevat waarmee de meerderheid de geschiedenis wil waarnemen. Een voorbeeld daarvan is het einde van de koude oorlog,Lees verder..

Twee meesterlijke romans over de geschiedenis van Europa Zonder een duidelijk doel bezochten we het Haagse Kunstmuseum. We begonnen gewoon maar ergens. Eerst maar even die tentoonstelling over de overbekende Escher. Daar bleven we veel langer dan verwacht. De houtsneden, de vlakken met in elkaar overlopende en transformerende vormen, de scherpe waarnemingen, heel precies getekend,Lees verder..

Vele, zo niet alle tijdens de corona-lockdowns zogenaamd geleerde lessen zijn inmiddels allang weer door de dagelijkse gang der dingen ingehaald. In de corona-tijd dachten we van allerlei zaken opnieuw de werkelijke waarde te hebben leren inzien. Dat moest tot een ingrijpende herwaarding, een ‘Umwertung’ leiden, ja, tot een andere maatschappij. Vooral de zorg enLees verder..

In 1 Petrus lijkt die ‘hoop in u’ een gegeven, ook letterlijk. Het is een erfenis in de hemel, eeuwig, onvergankelijk en zeker, na lijden en verdrukking in de tijd – nog maar even! Hemel, eeuwigheid – een plek voorbij ons weten, daar richt de hoop zich op. Een noodsprong misschien, een vlucht naar vorenLees verder..

  Op het moment van schrijven staan de beelden uit Turkije en Syrië nog scherp op het netvlies. De immense verwoesting, de mensen klein en nietig bij de puinhopen. Aardbevingen vormen een eigen soort van natuurrampen. Dat de grond onder je voeten zo schudden kan dat alles wankelt, is buitengewoon beangstigend. Niet voor niets wasLees verder..

    Het principe ‘land voor vrede’ was een van de sleutels waarmee men het Israëlisch-Palestijnse conflict probeerde op te oplossen. Door een concessie, een compromis: Israël zou afstand doen van enkele gebieden (‘land’) en zou in ruil daarvoor niet meer vijandig bejegend worden door de Palestijnen. Voor de Palestijnen betekende het eveneens afzien vanLees verder..

  ‘Nederland kan het weer! Die VOC-mentaliteit! Over grenzen heen kijken! Dynamiek!’ Als vanzelf riep de christendemocraat en toenmalig minister-president Balkenende in 2006 een koloniaal gegeven op als voorbeeldig. Inmiddels worstelen we in toenemende mate met ons koloniale verleden (institutioneel racisme, slavernijverleden). Maar ligt aan het klimaatprobleem niet ook een koloniale houding ten grondslag? InLees verder..

  Eind februari is er alweer één jaar oorlog op het Europese continent. Dat we sinds het begin van de oorlog in een nieuwe geo-politieke realiteit leven, oogt als een open deur. Toch is het vermoedelijk dichterbij de waarheid te zeggen dat de schellen van de ogen zijn gevallen over de werkelijkheid waarin we, metLees verder..

Politiek gaat over ‘wij’ zeggen. Wat vragen wij van elkaar in onze samenleving? Wat zijn de regels waaraan wij ons houden? De politiek reguleert een samenleving. Maar ze moet daarbij ook zorgdragen voor dat ‘wij’ zelf. Er is het woord ‘samenleving’, maar een sterker begrip is ‘volk’. Behalve bij populisten is dat niet populair, incidenteelLees verder..

Waar we nog wel spreken over bijvoorbeeld een ‘volwassen democratie’ of een voetbalteam dat ‘volwassen’ speelt, gebruiken we dit woord steeds minder voor mensen. Zijn er misschien minder volwassen mensen? Het karakteristieke beeld van een volwassene is nog altijd: verantwoordelijkheid nemen, feiten en consequenties nuchter en reëel onder ogen zien en daarnaar handelen (en niet,Lees verder..