De cultuurtheologie van F.O. van Gennep Het boek over alles Op woensdag 31 mei 1935 schrijft de theoloog K.H. Miskotte in zijn dagboek: ‘Half vier Huwelijksinzegening. Ouderling van Dullemen, als hij hoort dat ik in Wenen ben geweest: “O, in de stad van Böhl!” Niet van Mozart of Gluck, van Grillparzer of Stifter, van MariaLees verder..

(Een door Miskotte in dit dagboek tot tweemaal genoemd citaat van de oude, aan aderverkalking lijdende Kant) Benjamin De lectuur van de selectie uit de dagboeken van K.H. Miskotte van 1938 tot en met mei 1940 viel bij mij samen met het opnemen – meer dan dat ervan te zeggen, zou ijdel zijn – vanLees verder..

  Het is Ad van Nieuwpoort aardig gelukt om meteen al in de titel en ondertitel van zijn jongste boek heilzame verwarring te zaaien: hij noemt zichzelf ‘een liberale dorpsdominee’ en wil met zijn boek ‘uit de tijd’ treden. Nu heb ik hem ooit beschreven horen worden als ‘de laatste hervormde dominee van Nederland’, isLees verder..

  Herman de Liagre Böhl heeft iets wonderlijks verricht. In theologenland leefde al vele jaren het verlangen naar een voldragen biografie van K.H. Miskotte. Toch kwam de biografie er maar niet van en het valt het bestuur van de Miskottestichting zeer te prijzen dat zij de bekwame biograaf Herman de Liagre Böhl heeft aangezocht omLees verder..

Een nieuw verschijnsel in mijn huidige leefomgeving is de hernieuwde kennismaking met een klassiek type atheïst. Ongetwijfeld woonde hij ook in mijn goede, oude dorp, ergens in prettig verbouwde boerderijen, maar ik kwam hem niet zo vaak tegen. De kerk had hij allang vaarwel gezegd. Ook in Amsterdam sprak de ontmoeting met hem niet vanzelf.Lees verder..

In New York zag ik ze voor het eerst: biologische supermarkten van het concern Wholefoods. De zelfbewuste New Yorker winkelt er graag. Het zijn op zich al oases van rust in een jachtige stad. Kaas, groente en vis worden prettig uitgestald op noeste houten tafels en op nostalgische leitjes worden met zwierige krijtletters overigens schrikbarendLees verder..

Niet ver van mij vandaan bevindt zich het hoofdkwartier van de Psychoanalyse. Het kantoor van de Nederlandse Vereniging voor Psychoanalyse bevindt zich daar, en tot voor kort het Nederlands Psychoanalytisch Instituut. Het is een donker, roodbakstenen gebouw. Ik kom er regelmatig langs en heb er nimmer iemand in of uit zien gaan. Een vriend wasLees verder..

De Deense film Jagten (Jacht, 2012) blijft bijzonder trouw aan zijn titel. Onlangs voorzag ik deze film van een inleiding met nagesprek in een filmhuis en bekeek de film nu voor een derde keer. Op twee manieren vindt deze jacht plaats: als traditionele, eeuwenoude initiatierite, waarin ‘jongens mannen worden, en mannen jongens’. De andere jachtLees verder..

AMSTERDAMS PEIL Niets dan goeds over mijn vorige standplaats. Toch maakte ik niet eerder mee dat een ouder, vriendelijk echtpaar mij na afloop van een serie preken over Prediker attendeerde op een film waarin zij deze prediker in moderne tijden hadden ontwaard: la grande belezza. Omdat zij er al geweest waren, durfde ik nu ookLees verder..

AMSTERDAMS PEIL Het is niet alleen het motto van Dostojevski aan het begin dat in het nieuwe boek van Franca Treur, De Woongroep, aan zijn werk herinnert. Geraffineerd-na•ef laat Treur haar hoofdpersonage Elenoor meteen al zeggen dat zij dit citaat ergens aantrof. Zo, lijkt Treur te beweren, komt de huidige generatie van twintigers en dertigersLees verder..