VOORWOORD

Toen Karl Barth op 10 december 1968 plotseling overleed, was het voor velen alsof de vader in het gezin stierf, net als bij de dood van paus Joannes XXIII. Men heeft Barth de Kant en de Einstein van de theologie genoemd. Ook wel de theoloog. Minder juist ‘de grootste theoloog’ van onze eeuw. Hij meende zelf dat er gezien het wezen van de zaak slechts kleine theologen bestaan. De titel ‘Gods vrolijke partisaan’ liet hij zich echter welgevallen. Men heeft hem ook wel de troubadour van Gods genade en de grootste trooster van onze eeuw genoemd. Daarmee wordt aangegeven dat de theologie hier geen theorie is, ver van de mensen. Hiermee stemt overeen, zoals Barth zelf zei, dat hij met meer ijver door zogenaamde leken gelezen en ook beter begrepen werd dan door de theologen van het vak. Men kan hem de grootste theoloog van onze tijd noemen — maar daarbij was hij een mens die zich gemakkelijk gaf, die van het leven genoot, Bazelse grappen maakte en kostelijke humor bezat. Hij was gemakkelijk in de omgang en verspreidde geen benauwdheid maar bevrijding om zich heen. Men heeft hem de theoloog genoemd — maar toch kan hij niet worden ingedeeld bij het ‘vrome’ mensentype dat werkelijk niet schaars is.

J. Fangmeier