1
Kritiek van de theologische religiekritiek
2
John Bunyan, Karl Barth en The Pilgrims progress
3
Van Gennep en Barth II
4
Vragen naar God; Barth en daarna.
5
Van Gennep en Barth
6
Barth is niet dialektisch genoeg
7
Barthianen en marxisten
8
Waarom ik met Karl Barth gebroken heb.
9
Barth en de secularisatie
10
Resonantie op het ‘Ja’ Gods. Dr K.H. Miskotte over Barth’s doopleer.
?>

In deze artikelenreeks wil ik de religiekritiek van Karl Barth en enkele reacties daarop van anderen aan de orde stellen. Met name de reacties van A. Th. van Leeuwen, H. M. Kuitert, G. H. ter Schegget en R. Reeling Brouwer zullen ter sprake komen. Onlangs heeft H. Lofvers in In de Waagschaal de religiekritiek van Barth inLees verder..

Lees meer

„Monachus” Karl Barth noemt John Bunyan en The Pilgrim’s Progress twee maal in zijn Kirchliche Dogmatik. De eerste keer in § 64,1 („Das andere Problem der Versöhnungslehre”) van het vijftiende hoofdstuk („Jesus Christus, der Knecht als Herr”), waar het gaat over de in Jezus Christus met God verzoende mens en diens menselijke antwoord op hetLees verder..

Lees meer

Misschien kan ik Van Gennep nog wat verder uit zijn tent lokken door mijn vragen aan zijn adres aan te scherpen. Van Gennep reageert (1) op de twee punten uit mijn bijdrage die hem het meest bezighouden. Wat mij het meest ter harte gaat laat hij rusten: Barths ‘vroomheid’, zijn bereidheid om telkens vol verwachtingLees verder..

Lees meer

Van Gennep heeft de eerste tonen ingezet. Het is nu maar de vraag of anderen mee zullen zingen. Hij gaf het zelf al aan (IdW no. 8). Kennelijke Barthianen in de redactie begrepen niet wat hij bedoelde! Ook uit het artikel van J. D. de Boer blijkt dat merkwaardige onbegrip voor alles wat met ervaringLees verder..

Lees meer

In prijzenswaardige openhartigheid heeft Van Gennep ons deelgenoot gemaakt van zijn gemengde gevoelens over Barth. 1) Hij heeft iets met Barth, zoals wij trouwens allemaal bij In de Waagschaal. Hij heeft ook het een en ander tegen Barth, en ook daarin zal hij geen uitzondering zijn, denk ik. Je moet wel heel slaafs zijn omLees verder..

Lees meer

Drie maanden studieverlof stelden mij in staat me te verdiepen in Prof. Dr. H. Kraemer. Nadat ik hem had uitgekozen, bleek dat dit een Kraemer-jaar zou worden: honderd jaar geleden werd hij geboren. In hoofdstuk 2 van mijn verslag (gestencild, met als titel „Kraemer-oefeningen”) probeer ik Kraemer te volgen in z’n verwijten aan Barth. OpLees verder..

Lees meer

Vlak voor de vakantie las ik een aan beeldspraak rijk artikel van de rector van het hervormde seminarium, Maarten den Duik, in Woord en Dienst over Rinse Reeling Brouwer’s dissertatie, betreffende Barth en Marx. Volgens den Duik is voor Reeling Brouwer het dogma „een breekijzer, waarmee hij de brandkast van het kapitalisme openbreekt”. En: „ZoalsLees verder..

Lees meer

      Onlangs is bij de uitgever Kok te Kampen een nieuw deel van het Verzameld Werk van dr. K. H. Miskotte verschenen. De titel ervan luidt: Karl Barth, inspiratie en vertolking: inleidingen, essays, briefwisseling. In tijden heb ik niet zulk een boeiend theologisch boek gelezen. Dat ik door dit boek zo gepakt ben,Lees verder..

Lees meer

In een brief van 13/2 jl. reageert de heer J. van der Vlist op een brutale opmerking van me over Barth (in nr 20 vorige jaargang), waarop ik tot mijn spijt nu pas kan antwoorden. De zin luidde: „Hoewel ik steeds weer probeer Barth te verlaten, omdat ik dat met het oog op de secularisatie noodzakelijkLees verder..

Lees meer

Reeds voor de oorlog maakte Karl Barth zijn visie aangaande de (kinder)doop bekend. Het bracht een schok teweeg, vooral ook bij Miskotte. Een briefwisseling volgde. Van Binsbergen rapporteert vanuit het Verzameld Werk, deel II. Langzaam maar zeker verschijnt dank zij het werk van de naar hem genoemde stichting het Verzameld Werk van Dr. K. H.Lees verder..

Lees meer