VI. OECUMENISCHE BIJDRAGEN

De vooronderstelling van de oecumenische beweging uit de dagen van Mott en Söderblom lagen Barth niet erg. Pas Visser ’t Hooft heeft hem wat meer vertrouwen in deze zaak doen krijgen. Toen gaf hij ook hier waardevolle bijdragen. We noemden reeds:

“Die Kirche und die Kirchen” uit ‘1935. Daarbij kwamen in verband met de oprichtingsvergadering van de Wereldraad van Kerken in Amsterdam in 1948: “Die Unordnung der Welt und Gottes Heilsplan” (1948),

“Die ökumenische Aufgabe in den reformierten Kirchen der Schweiz” (1949) recensie H. Berkhof en “Gespräche nach Amsterdam” (1949); discussie met Jean Daniélou en Reinhold Niebuhr).

Onder deze rubriek vallen ook Barths pogingen om Lutheranen en Calvinisten tot kerkelijke hereniging te brengen. in wezen is de gehele K.D. hierop gericht. Afzonderlijk genoemd zij echter nog in dit verband:

Lutherfeier 1933 (Theol. Ex. heute, 4) en

Die Mögiichkelt einer Bekenntnis-Union (Evang. Theologie, 1935, Heft l).

Zeer belangrijk zijn ook zijn lezingen en geschriften, die Barth tussen 1927 en 1967 aan de R.K. Kerk heeft gewijd:

Der Begriff der Kirche (1927, o.a. in “Die Theologie und die Kirche”);

Der römische Katholizismus als Frage an die protestantische Kirche (1928; idem);

Gespräche nach Amsterdam (1949, zie sub A);

Ein Brief en den Verfasser (zu Hans Küng, Rechtfertigung, 1957);

Möglichkeiten konfessioneller Koëxistenz in protestantischer Sicht (1961; in vele Zwitserse dagbladen opgenomen);

Ueber die Annäherung der Kirchen (vraaggesprek in Junge Kirche, Dortmund, 1963);

Ueberlegungen zum zweiten vatikanischen Konzil (1963; idem en bij J. Chr. Hampe, Ende der Gegenreformation?, 1964).

Gesprek over Rome-Reformatie met Prof. Dr. Karl Barth (G. Puchinger, Gesprekken over Rome-Reformatie, 1965).

Ad Limina Apostolorum (1967; na Barths reis naar Rome en zijn bezoek aan de paus en het vaticaan). Hierbij komen verschillende uitvoerige passages over de R.K. theologie in de K.D. Recensie H. Berkhof