Wat is geloven?

Enerzijds is dat de positieve relatie van God met ons mensen die zich aan de zijde van ons mensen, ons aan het Woord gebonden wetend, voltrekt in heel haar totaliteit:

het gebeuren van zich tot God toekeren,
zich voor Hem openen en
de overgave aan deze God.

Heel die totaliteit is deel van onze positieve relatie met God en is gegrond op ons diepe besef dat wij mensen ons voor het aangezicht van God als één van Gods volk weten en dat deze God Gòd is en voortaan ook onze God is: dat is geloven! Men moet echter ook direct het andere zeggen nl.: dit geloven (als de positieve relatie met God) komt geheel van Gods kant! Want dit geloven heeft volledig zijn grond in de vrije voorafgaande toewending van God tot ons mensen, zijn bereidheid tot gemeenschap met ons en zijn verheldering van onze geest door de Heilige Geest, alles dankzij de “voorwerpelijkheid” van zijn Woord.

In dit eerst door God opgeroepen gebeuren van ons geloven, komt ook ons kennen van God tot stand. Is dat niet het hoogste wat een mens in zijn leven bereiken kan! Calvijn zag dit al zo: in het begin van zijn Catechismus zegt hij: “Wat is het voornaamste doel van het menselijk leven? Dat is: God te kennen”. Maar dat kan alleen dankzij Gods bereidheid om zich voor ons als een ‘voorwerp” te laten kennen. Daarmee is ieder pseudo‑geloof van ons in onszelf, ieder religieus zichzelf‑willen-helpen, iedere religieuze zelfbevrediging, ieder religieuze zelfvoldoening als middel tot Godskennis radicaal uitgesloten: het bijbels geloven leeft van de genade Gods in zijn exclusieve openbaring als “voorwerp”. Alleen dit bijbels geloven schenkt ons mensen het waarachtig kennen van God: door deze “objectiviteit” van God wordt onze menselijke subjectiviteit vernieuwd en opgeheven tot het hoogste: het kennen van God als aller Heer!