Pagina's:
• Openbaring-kerk-theologie
• Openbaring
• Kerk
• Theologie
• Noten

OPENBARING, KERK, THEOLOGIE

(drie voordrachten gehouden op 10-12 april 1934 te Parijs) [1]

[In de drie voordrachten die Barth hield op uitnodiging van de protestantse theologische faculteit te Parijs, geeft hij een summier overzicht van zijn theologische hoofdgedachten. Hij ontmoet in café de la Paix veel emigranten onder wie de uit Bonn verdreven Fritz Lieb en brengt met hen een bewogen tijd door. Hij ontmoet daar de woordvoerders van de vernieuwingsbeweging van het Franse katholicisme, waaronder Etienne Gilson, Gabriël Marcel en Jacques Maritain en discussieert in de botanische tuin van Bologne met de kopstukken van de Sorbonne, zoals Levy Brühl en Léon Brunschvic. Hij wandelt langs de bouquinisten aan de Seine, bezoekt de operette en het casino van Parijs en vraagt zich af waarom de kerk haar zaak niet beter behartigt dan deze zingende, mimerende en dansende wereldkinderen.[2] Juist de kerk (II), zo horen we Barth hier zeggen, is wereldser dan de wereld en humanistischer dan de humanisten. Het geheim van de wereld is toch juist het niet-bestaan van haar goden. Op de hele wereld houdt de kerk zich vandaag bezig met het probleem van de secularisatie van de moderne mens. Wellicht doet de kerk er beter aan zich bezig te houden met haar eigen secularisering. Het kost de wereld tranen en bloed genoeg dat zij ditr geheim tranen en bloed g bloed gtenoeg dat geheim telkens weer verloochent en zij de natuur en de geschiedenis weer met goden bevolkt.

Het laatste stuk (III) is beroemd en handelt over de schoonheid van de theologie. Onder alle wetenschappen is theologie de schoonste. Zij brengt hart en hoofd het rijkst in beweging. Zij benadert de menselijke werkelijkheid het dichtst en biedt het klaarste uitzicht waar het in alle wetenschappen om gaat. Zij is een landschap met de verste perspectieven die toch niets afdoet aan haar helderheid, zoals het landschap van Umbrië of Toscane. Zij is een kunstwerk even doordacht en bizar als de dom van Keulen of de dom van Milaan. Arme theologen en arme tijden die dat nog niet gemerkt hebben…]