Van de redactie

logoIdW

VAN DE REDACTIE

We vragen aandacht voor een aantal reacties die binnenkwamen. Wout van der Spek is het helemaal eens met de strekking van het pleidooi van Constandse in nr. 5 tegen een algemene verzoening op 4 mei – maar heeft er een vraag bij. De enthousiaste ontvangst van Franciscus I op de protestantse studeerkamer in Mastenbroek (42/4) heeft opnieuw wenkbrauwen doen fronsen. De reacties van Ubbo Faber en Wim de Leeuw wijzen op een brede controverse die er op dit punt onder lezers en schrijvers van In de Waagschaal wel zal heersen. Wie is wie? Laat de volharding waarover Coen Constandse mediteert naar aanleiding van een wedeuwe en een onrechtvaardige rechter ook voor dit geschil leidend mogen zijn.

De Christelijke dogmatiek van Van den Brink en van der Kooi. Twaalf besprekingen en een inleiding zijn er inmiddels in ons blad verschenen (IdW 42/2,3,4). We sluiten in dit nummer de serie af met de laatste drie hoofdstukken en een uitleiding. E.P. Meijering waardeert de Cd als boek ‘waarin vrijwel de hele oecumene in verleden en heden aan het woord komt en serieus wordt genomen’ en wijst op de dogmatische noodzaak van traditie naast Bijbel. Ondergetekende heeft anders dan Meijering vragen bij de geïsoleerde positie die de leer van de triniteit in de Cd inneemt, en denkt dat het Anliegen van dit boek meer gebaat zou zijn geweest met een hoofdstuk achteraan. Wel achteraan is komen te staan, in tegenstelling tot bijvoorbeeld bij Barth, de Schriftleer. Willem Maarten Dekker kan dat volgen, maar vreest bij een dergelijke pneumatologische benadering toch een modern verlies van Gods ‘tegenover’. Aan Maarten den Dulk het laatste woord: het zo aan Berkhof herinnerende hoofstuk ‘De vernieuwing van de wereld’ heeft iets van de knalpot van een auto die ondertussen rustig stationair blijft lopen. Waar is de urgentie gebleven in de eschatologie? Eindigen we hier met een vraag aan de Cd, het artikel van Christine Smalbrugge in dit nummer over geloof en spiritualiteit mag wat mij betreft als een openingsvraag worden gelezen bij een dergelijk project: willen we als kerk theologiseren vanuit een veilig dogmatisch bastion, of pakken we het vage en moderne zoeken naar zin op als iets dat een serieus antwoord verlangt? We hebben geen excuus: het blijft balanceren tussen grijze theologen met hun dogma’s en gekweel over het kindeke Jezus, meent Czeslaw Milosz treffend in zijn gedicht. Kortom, er is lof uitgedeeld en er zijn vragen gesteld en het woord is nu uiteraard opnieuw aan de auteurs.

Verder in dit nummer: Miskotte las weer een boek van Segev, over de staat Israël als mensenwerk; Blankesteijn laat ons delen in zijn theologische overpeinzingen bij de wondere wereld der natuur, en tot slot nog twee rake uitsmijters over het koningshuis van Van Selm en Wessel.

Tot onze vreugde kunnen we melden dat Marijke van Selm (1963) en Gerard van Zanden (1986), beiden predikant in respectievelijk Westmaas en Pesse, zijn toegetreden tot de redactie. We kennen ze al van hun artikelen!

In de Waagschaal – dogmatiek is zó 2013                    

Wessel ten Boom