OVER DE ONBEKENDE DE RUYTER

“’t Is ook gebeurd dat iemand in een trekschuit, in het bijzijn van de Ruyter, de Overheid op een vuile wijze met veel woorden lasterende, hij zich daar met grooten ernst tegen stelde: zeggende, dat hij, een Dienaar en in eed van ’t Land zijnde, zulke taal niet kon dulden: bevelende den kwaadspreker te zwijgen: en, als hij voortging in ’t lasteren, hem meermalen waarschuwende, ook den Schipper belastende den man aan land te zetten. Doch als ’t alles tevergeefs was, heeft hij dien oproermaker aangetast, opgenomen, en, alzoo hij zeer sterk was, tezamengevouwen, en buiten boord gezet, niet verre van ’t land, daar hij zich bergde”.

Over admiraal Michiel de Ruyter zijn veel verhalen bekend, maar wat hierboven staat zal de meeste lezers van ons blad toch wel ontgaan zijn. Het is te vinden in een in 1913 in Amsterdam verschenen door Dr. G. Kalff verzorgde uitgave van de biografie van de Ruyter door de zeventiende eeuwse historicus Gerard Brand. Is dit Nederlands van enkele eeuwen geleden nog te volgen? Voor alle zekerheid: “in eed van ’t land” = beëdigd als overheidspersoon; “belastende” = de opdracht gevend; “bergde” = borg.

De schipper van de trekschuit, die weigerde De Ruyters opdracht uit te voeren, kreeg een vaarverbod van zes weken. De Ruyter stond, niet alleen op de vloot, maar ook aan land, op strikte orde.