VAN DE REDACTIE

Kopmels mediteert in dit nummer over Jona, die zich in al zijn kleingeestigheid te kijk zet voor de wereld en ons daar-mee een weinig flatteus beeld geeft van onszelf. Deze manier van existentieel theologie bedrijven is Rens en de lezers zeer vertrouwd, en het zal even wennen zijn te beseffen dat dit Rens laatste meditatie als lid van de redactie is. Jona mag dan veertig dagen hebben doorgebracht in het binnenste van een vis, Rens verbleef bijna veertig jaar – en daarvan zestien jaar als secretaris – in de redactie van In de Waagschaal. Ik laat het aan de lezer om vergelijkingen te gaan trekken. Maar zoveel is wel duidelijk, dat Rens zich al die jaren voelde als een vis in het water. Hij acht de tijd gekomen nu toch aan land te gaan. Zo moeten we kort na Spijkerboer opnieuw een oude rot in het vak missen. Op onze jaarlijkse ‘buitendag’ nemen als redactie volop afscheid van Rens.

In dit nummer vragen wij aandacht voor een reflectie op de wet. M. Staudt, jurist en theoloog, gaat in op de uitspraak van de Hoge Raad over het discriminerende vrouwenstandpunt van de SGP. Het is verhelderend om te lezen hoe een dergelijke rechtspraak zich zijns inziens niet alleen verwijdert van de uitgangspunten van ons (Romeins) recht en een (profetische!) aantasting betekent van de vrijheid van de kerk, maar ook ingaat tegen de ontdekking van de dialectische theologie. Een fris geluid binnen onze kolommen. Ook de cultuurcriticus Darlymple pleit zoals bekend voor het handhaven van de wet als concrete tucht. Spijkerboer leest hem met sympathie, maar ook met aarzeling. Rinse Reeling Brouwer werpt licht vanuit een andere kant: hij stelt, zo zou je kunnen zeggen, met Kafka en de Italiaanse filosoof Agamben de vraag wat het betekent dat de wet zó persoonlijk en concreet is dat hij zichzelf juist overbodig maakt. Ligt hier niet ook iets van het geding bínnen de dialectische theologie, dus tussen Barth en Gogarten, dat in de jaren dertig duidelijk aan het licht kwam? Hoe dan ook, wij hopen in deze dagen van Wilders iets wezenlijks aan de orde te stellen.

Over wet en evangelie, genade en recht, gaat het ook in de discussie over Israël. Waar anders over? Constandse en Polhuis lazen beide het Kairos-document en wijken toch wat af van elkaar. Willem Barnard leest zijn hele leven al het OT door de bril van het evangelie, tot in zijn dagboeken toe. Joop Boendermaker was bereid er voor ons over te schrijven.

Nog eens: Calvijn. Hoe ethisch is hij eigenlijk? U vindt een antwoord bij Herman Noordegraaf én bij Den Boer. En het ons vertrouwde thema ‘vrijheid’ klinkt op in een gesprek met de Tsjech Milos Rejchrt waarvan E. Lodders, oud-voorzitter van het CDA, verslag doet.

Ondergetekende vervolgt zijn reis door het Duitse land en houdt zich op bij Lucas Cranach in Weimar; en afgezien van het vast commentaar, is het laatste woord aan de schepping bij monde van Hans Blankesteijn. Je denkt wel eens: wie de schepping begrijpt – begrijpt die eigenlijk niet alles?

In de Waagschaal – soms lekker wettisch.

Wessel ten Boom