Van de redactie
VAN DE REDACTIE
Je hoort oudere gemeenteleden wel eens klagen dat er ’s zondags in de kerk niet meer voor de overheid gebeden wordt. Vroeger gebeurde dat wel – ja, en was het dan meer dan een in de vorm van een gebed gehulde betuiging van aanhankelijkheid aan het Huis van Oranje? Het Huis van Oranje in ere, en koningin Beatrix zeker, maar de voorbede voor de overheid is meer, én iets anders. We drukken een preek af, die Maarten den Dulk enkele weken voor de verkiezingen in Santpoort hield. Hij heeft die, met het oog op schriftelijke publicatie, bekort en zo is het een heldere inleiding tot de ware betekenis van die voorbede. Wie bidt komt tot een levenshouding die bij dat gebed hoort en zo komt Den Dulk tot de conclusie dat democratie het geweten van de samenleving is, als ze de vrucht is van het gebed voor de overheid.
Ik schrijf deze regels een week voor de verkiezingen en vanmorgen hoorde ik iemand zeggen dat hij ‘spuugzat’ was van de campagne. Daar kon ik wel in komen: wat een leegte, waarin allerlei emoties rond gieren en een hagel van halve waarheden op ons neerkomt. Voor wie Den Dulk leest (en mijnentwege herleest) verdwijnt die leegte.
In het Concertgebouw heerst een eerbiedige stilte wanneer het orkest begint. Maar Mans Miskotte vertelt dat dat in de negentiende eeuw anders was. Nu wordt die stilte wel weer eens doorbroken, maar dan wordt er géén Mozart en géén Beethoven gespeeld!
At Polhuis dient Rens Kopmels van repliek – zouden ze echt zo ver van elkaar afstaan als het op het eerste gezicht lijkt? Bernard Prakke sluit zijn Amsterdamse herinneringen af en ik haal herinneringen op aan een boek dat ik voor mijn groot-tentamen over de islam deed.
Rens Kopmels peinst over het ‘veinzen’ – is daar echt aan te ontkomen? Het zou wel eens onvermijdelijk kunnen zijn. Wassenaar, predikant in Hellendoorn, vertelt wat er in het kerkgebouw van zijn gemeente en in Deventer op stapel staat over Charles Dickens. Hij doet dat aan de hand van een prachtig artikel van Noordmans over deze Engelse schrijver. Noordmans’ sympathie voor de puriteinen is duidelijk zichtbaar.
De voorzitter van onze redactie over Jakob, Benjamin en Rembrandt, én over de bijbelscheurkalender 2007. Ach, vertalen is eigenlijk onmogelijk. Het Duits is verwant aan het Nederlands, maar voor het Duitse woord sprengen is geen Nederlands equivalent te bedenken dat het hele betekenisveld van het Duitse woord dekt. Eeuwen geleden kwam Verschoor, heer van het kasteel van West-Souburg, tot de conclusie dat je het OT alleen in het Hebreeuws kon lezen. Hij nodigde de boeren van zijn dorp uit om hen Hebreeuws te leren. Het is géén succes geworden.
A.A. Spijkerboer