Van de redactie

logo-idW-oud

 

VAN DE REDACTIE

 

Het tijdschrift In de Waagschaal wil een tijdschrift zijn voor theologie, politiek en cultuur. De cultuur komt er ook dit keer wat bekaaid vanaf. Dat moet zo zijn logica hebben.

Een vermaard theoloog heeft in de jaren tachtig van de vorige eeuw eens gezegd dat alles politiek is, maar politiek niet alles. Dat was een nogal politieke uitspraak. Ze heeft (ook bij hemzelf) meer ‘einde van de theologie’ ingeluid dan hij toen waarschijnlijk zelf vermoedde. De uitspraak was gericht tegen hen die meenden God politiek links te moeten en mogen verstaan. Nee, zei Kuitert (want hij was het): God is meer dan politiek. Maar is er dan één korreltje, één zuchtje, één draadje aan God dat niet politiek is? Zelfs de wijsheid dat wij God nooit mogen claimen voor onze eigen politiek, kan een allergeraffineerdst beroep op God zijn om zich aan zijn gebod te onttrekken. Alsof er niet werkelijk zoiets bestaat als het raadsel van de politiek voor ieder die theoloog en geen filosoof, of mysticus wil zijn. Waar poli-tiek verdwijnt uit de theologie, neemt daar ook God spoedig niet de benen? In dit nummer klinken toevallig allerlei stukken samen die de controverse over God en politiek met verve duidelijk maken.

Den Boer opent ‘soeverein’ met een meditatie over Psalm 93: de Heer is koning. Altijd al was en is Hij koning, maar wat een intense heerlijkheid als Hij zich ook daadwerkelijk als koning manifesteert. Meijering reflecteert op de verhouding tussen geloof en politiek naar aanleiding van de vraag ‘waar wij stonden in de Wende’. Niemand heeft haar voorzien en alleen vanuit de verzoening kun je achteraf hopen toch iets goeds te hebben gedaan.

Over naar het straatrumoer. De IKON organiseerde afgelopen november een conferentie over ‘pastoraat en populisme’. Wietske Verkuyl sprak er over de ontwortelde samenleving zoals zij die met name tijdens haar predikantschap in Rotterdam-Delfshaven tegenkwam. We drukken haar lezing in verkorte vorm graag af. Uw redactieleden Coen Wessel en Wessel ten Boom lichtten tijdens een workshop die dag een zestal stellingen toe, waarin toch iets anders opklonk dan het vertrouwde woord van een multi-cultuur. Laura Reedijk bespreekt het laatste boek van Lindgren – ook rumoer, maar dan van een oude zendeling.

Een echt christologisch geding over politiek vindt plaats tussen Dick Boer, At Polhuis en Herman Meijer naar aanlei-ding van Boers boek Verlossing uit de slavernij. Een principiële discussie die denk ik vooral open moet blijven. Coen Constandse promoveerde vorig jaar op het gebod van de hoop bij Marquardt. Ariaan Baan, aio vanuit Kampen, stelt dat ook hier openblijft hoe concreet dat gebod kan zijn. En als God dan ergens concreet wordt… Kopmels en Reeling Brouwer schrijven pittig over Joden en Sion. Maar we zetten hiermee een voorlopig punt achter onze discussie over Israël.

Tot slot: de boerka die wil afsluiten, een gedichtje dat wil openhouden, maar het is de kus die verbindt. In zijn stukje over Jüngel herinnert Willem Maarten Dekker ons eraan dat alle geloof en theologie gegrond is in Gods kus als het begin van alle wijsheid. Is het niet de genadevolle, feitelijke toewending van God tot ons, die ons doet voorkomen dat theologie ooit filosofie, en politiek ooit cynisme wordt?

In de Waagschaal – houdt van zoenen. Wessel ten Boom