Commentaar – Ontnuchtering

Op het moment dat ik dit schrijf, is de ontruiming van de Gaza strook begonnen. Indringende beelden zijn getoond van kolonisten die hun huis uit moeten. Zij voelen zich verraden door Sharon. Niet te zeggen is hoe hun woede zich zal uiten. Niet te zeggen is wat het effect van deze terugtrekking op de langere termijn zal zijn. Ondertussen gaat het ontruimingsproces door. Sharon blijft uiterlijk onverstoorbaar. Ik probeer de schijnbare tegenstrijdigheid in zijn handelen te begrijpen.

In 2004 publiceerde Trouw een vertaling van een artikel van de hoofdredacteur van de Jerusalem Post: Brett Stephens. De titel is veelzeggend: De prijs voor Israël. Om de joodse staat te behouden, moet een prijs betaald worden. Die prijs is het afstoten van o.a. de Gazastrook.

De logica daarachter is de volgende. Een Groot-Israël zal onmogelijk een joodse staat kunnen blijven. Demografisch zullen de Palestijnen in de meerderheid zijn. Dat betekent óf de democratie aantasten door hen van het kiesrecht uit te sluiten en met geweld te onderdrukken óf het joodse karakter van de staat opheffen. Het opheffen van het joodse karakter is onbespreekbaar, terwijl de intifada’s de illusie van een negatie aangetoond hebben. Afstoten van de Gaza en van grote delen van de Westoever is de enige oplossing om aan dit dilemma te ontkomen.

Daarbij komt de overtuiging dat vrede sluiten met de Palestijnen een illusie is. Het enige wat nu te doen staat is om een zo groot mogelijke scheiding tussen Palestijnen en Israël aan te brengen. Wat Palestijnen achter de hoog opgetrokken grens doen, moeten ze zelf maar weten.

Sharon trekt zich dus terug op een kleiner territoir om zo de joodse staat te redden. Hij wordt daarin gesteund door een grote meerderheid. Deze meerderheid van links en rechts wil volgens de Jerusalem Post, zo min mogelijk van doen hebben met de Palestijnen. Zij willen een Muur tussen ons en hen.

In zijn analyse wijst Stephens op nog iets. De achtergrond van de nu door zowel links als rechts gedragen politiek is de ontnuchtering, de desillusie. De idealen van een vreedzaam samenleven, van vrede zijn vervlogen. ‘Ontnuchterd enerzijds door de valse beloften van Links op vrede en ontnuchterd anderzijds door de waanvoorstelling van Rechts dat je de in Israël wonende Palestijnen kon negeren’.

Kolonisten worden nu hardhandig ontnuchterd. Datzelfde geldt toch ook voor hen die nog altijd denken dat vrede mogelijk is? Aan den lijve voel ik hoe pijnlijk dat is. Het moet toch maar gezegd worden. Ik denk dat Sharon en – laten we niet vergeten – Peres geen andere keus hebben. Het betekent steun voor de ontruiming én voor de bouw van het veiligheidshek. Dat hangt onlosmakelijk met elkaar samen. Wie wel de ontruiming toejuicht, maar de bouw van het hek veroordeelt, moet ook nog ontnuchterd worden.

AP