COMMENTAAR (Derivaten)

Volgens mijn woordenboek is een derivaat ‘iets dat verkregen is uit andere stoffen’. Het daarbij gegeven voorbeeld is: ‘benzine is een derivaat van aardolie’. Hoewel het niet tot mijn dagelijkse idioom behoorde, kende ik deze betekenis. De afgelopen weken bleek derivaat nog een betekenis te hebben. Ik kende die betekenis niet en had ook geen enkel vermoeden dat derivaat ook nog iets anders betekende. Door de handel in derivaten is de grootste woningcorporatie van Rotterdam in grote problemen gekomen. Op internet zocht ik de nieuwe betekenis op. ‘Derivaten zijn afgeleide beleggingsproducten zoals futures en warrants.’ Ik moet u eerlijk zeggen, dat ik dan nog niets wijzer ben.

Wat ik wel weet, is dat door de handel in derivaten grote schade is aangericht in de volkshuisvesting. Slimme jongens hebben misbruik gemaakt van mijn en veler onnozelheid. Zo voelt dat. Nu met de derivaten en al langer met de banken- en hypotheekcrisis. Achter onze rug om is een gruwelijk spel gespeeld met de toekomst (future) van velen als onderpand (warrant). Die betalen dan ook nu de rekening.

Toen Buskes decennia geleden gevraagd werd waarom hij socialist was, gaf hij een verrassend antwoord. Hij was dat niet omdat hij optimistisch over de mens dacht. Integendeel, juist omdat hij vanuit het evangelie wist dat de mens tot alle kwaad geneigd was, was hij socialist. De hebzucht – dat derivaat van de menselijke natuur – moest door een sterke overheid ingeperkt worden. Het is voor mij nog altijd de spijker op zijn kop. Het enig juiste antwoord op de huidige crises is een sterke overheid, lokaal, landelijk en Europees. Alleen een sterke overheid kan het gruwelijke spel van de snelle jongens aan banden leggen. Dat weten ze zelf ook wel. Vandaar dat zij zich met man en macht verzetten tegen meer overheidsingrijpen en regelgeving. Het wordt tijd dat we ons niet langer door de praatjes van de wijs laten brengen dat de markt zelfregulerend werkt. Het is onzin. Dat blijkt keer op keer. Het zou mij een lief ding waard zijn als de kerk in dit verzet tegen de hebzucht het voortouw neemt. Ja, juist de kerk, omdat daar de kennis bewaard wordt van zonde en daar hoort de hebzucht bij. Jaren geleden hoorde ik van Rochus Zuurmond een uitspraak, die ik graag hier herhaal. Als de kerk over de zonde spreekt, moet zij niet naar het bed maar naar de beurs kijken. Hoe waar die uitspraak is, bewijzen de ontwikkelingen van de afgelopen jaren. Zonde is niet een individueel probleem, maar een structureel. De hebzucht, die bestreden moet worden, is daarvan een voorbeeld. In de bestrijding daarvan dient de kerk vooraan te staan. Dat betekent nu het onder de regie brengen van banken, corporaties enz. aan een sterke overheid. Alleen dan bestaat er een kans, dat woorden weer gaan zeggen wat ze oorspronkelijk betekenen. Met futures wordt dan weer toekomst voor mensen en met name voor de slachtoffers van de hebzucht bedoeld. Warrants wordt dan weer onderpand, waarborg en garantie voor bestaanszekerheid. Die verwachting is het derivaat van het ons gezegde evangelie!

At Polhuis