COMMENTAAR (Kroon)

Hoewel ik nooit veel op gehad heb met het leger en het daarmee samenhangende geweld, moet ik bekennen dat de Militaire Willemsorde wel tot mijn verbeelding sprak. Als jongetje sprak de daarmee samenhangende heroïek mij wel aan. Ondanks alle later gekomen pacifistische sympathieën, kwam dat gevoel weer naar boven toen de koningin in mei 2009 Marco Kroon tot ridder sloeg. Ik neem onmiddellijk aan, dat hij deze hoge onderscheiding terecht kreeg. Wel vroeg ik mij toen al af, of hij nu de enige militair was, die zich zo heldhaftig gedragen had. Nederlandse militairen vechten immers al langer mee op verschillende slagvelden van de wereld. Ik verwachtte toen, dat er spoedig nog wel andere militairen zouden volgen.

Dat zou voor Kroon ook beter geweest zijn. Nu hij de enige sinds WOII is, valt alle accent op hem. Alles van hem wordt onder een vergrootglas gelegd. Dat rancuneuze kameraden van hem daarbij een rol spelen, zoals hij zelf stelt, acht ik niet uitgesloten. Jaloezie doet vreemde dingen met mensen. Nu staat hij terecht voor drugsgebruik en verboden wapenbezit. Triest, van held tot verdachte.

Ik matig mij geen oordeel aan over zijn schuld of onschuld. Het gaat mij om iets anders. Als ik de verslagen over zijn rechtsgang lees en hoor, voel ik verscholen in mij toch iets van trots. Preciezer geformuleerd trots op ons rechtsbestel en onze rechtstaat. De verleiding om voor een zo dapper man een uitzondering te maken, is groot. Toch is ook hij voor de wet gelijk ieder ander. Zo hoort het ook.

Nederland profileert zich graag en wat mij betreft terecht als centrum van de internationale rechtsorde. Hoe gebrekkig die ook functioneert, het blijft van groot belang dat daar voortdurend aandacht voor gevraagd wordt. De afgelopen jaren heeft Nederland zich ook in internationaal opzicht ingezet voor de rechtsorde. Er zijn missies geweest naar voormalig Joegoslavië en Uruzgan. De missie naar Kunduz wordt voorbereid. Telkens duikt daar dit argument op: vestigen van de rechtstaat. Minutieus is onderzocht of de inval in Irak voldeed aan de regels van de internationale orde.

Aan deze missies heeft Kroon als soldaat meegedaan. Hij heeft zich in die strijd kennelijk uitzonderlijk gedragen. Dan mag je toch verwachten dat juist hij zich nu respectvol gedraagt ten opzichte van deze rechtstaat waarvoor hij zijn leven gewaagd heeft? De opening van zijn proces is in dat opzicht niet hoopgevend. Het feit dat hij tegen de wet in stroomstootwapens in bezit had, werd door hem weggewuifd. Daar moet de overheid niet zo moeilijk over doen, omdat je die wapens een kilometer over de grens vrij kan kopen en ach, het is overdreven zo’n apparaatje een wapen te noemen. Begrijpelijke reactie van een mens in het nauw.

Kroon heeft één van de beste advocaten van Nederland. Ik gun het hem. Het recht zal zijn loop wel hebben. Of hij veroordeeld wordt of niet, voor mij kan het proces al niet meer stuk. Het is in binnen- en buitenland een teken van de functionerende rechtstaat.

At Polhuis