In verschillende internationale kranten naar aanleiding van de oorlog in Gaza:

Joden verwierpen het offeren van kinderen 3500 jaar geleden. Nu is het de beurt aan Hamas.
Meer dan 3000 jaar geleden had Abraham twee kinderen. Eén zoon werd de woestijn in gestuurd en was daar in le-vensgevaar. God redde hem met water uit een bron.
De andere zoon werd vastgebonden. Zijn eigen vader stond op het punt om zijn keel door te snijden. God hield het mes evenwel tegen. Beide zonen – Ismaël en Izaäk – kregen de belofte dat uit hen grote volken zouden voortkomen.
Met deze verhalen beginnen het monotheïsme en de westerse beschaving. De Kanaänitische gewoonte kinderoffers aan de Moloch te brengen lieten de afstammelingen van Abraham voor altijd achter zich.
Die offers hielden evenwel niet op.
Tijdens mijn leven heb ik gezien dat Joodse kinderen in het vuur werden geworpen. Nu heb ik gezien dat kinderen van Moslims als menselijk schild gebruikt worden. In beide gevallen gaat het om aanhangers van een cultus van de dood, die niet te onderscheiden is van die van de Molochieten.
Het lijden dat we nu moeten doormaken is geen strijd van Jood tegen Arabier of Israeliër tegen Palestijn. Veeleer is het een strijd van hen die het leven vieren en hen die de dood verheerlijken. Het is een strijd tussen beschaving en barbarij.
Delen de twee culturen die de Psalmen van David en de rijke bibliotheken van het Ottomaanse rijk voortbrachten niet de liefde voor het leven? Zijn zij niet gericht op het overdragen van wijsheid, op het bieden van kansen voor hun kin-deren? Is iets daarvan te zien in de donkere toekomst die Hamas aan Arabische kinderen biedt, wanneer ze als zelfmoordterrorist of als menselijk schild voor raketten ingezet worden?
Palestijnse ouders willen een toekomst met hoop voor hun kinderen, net als Israëlische ouders. Beiden zouden elkaar moeten vinden in vrede.
Voordat slapeloze moeders in Gaza-stad en Tel Aviv rust vinden, voordat diplomaten oprecht de cruciale dialoog kunnen beginnen, moet eerst de ware aard van de Hamas-cultus van de dood benoemd en onder ogen worden ge-zien.
Gematigde gelovigen, mannen en vrouwen, of zij nu geloven in God of de mens, moeten hun kritiek op de Israëlische soldaten, die voor de vreselijke keus staan om te schieten en daarmee het risico nemen een menselijk schild te raken of niet te schieten en dan het risico nemen dat hun geliefden gedood worden, verleggen naar de terroristen die aan de kinderen van Gaza alle kansen ontnomen hebben.
Ik roep het Palestijnse volk op ware Moslims te vinden die hen vertegenwoordigen, moslims die nooit vrijwillig een kind in gevaar zouden brengen.
Ik roep president Obama en de leiders van de wereld op om het gebruik van kinderen door Hamas als menselijk schild te veroordelen.
Ik spoor het Amerikaanse volk aan krachtig naast het volk van Israël dat opnieuw vecht om te overleven, en naast het lijdende volk van Gaza dat terreur afwijst en vrede omarmt, te staan.
Laten we kindoffers terugverwijzen naar de meest duistere nissen van onze geschiedenis. Laten we met hen die voor het leven kiezen samenwerken aan een mooie toekomst, ongeacht of het nu Arabieren of Joden zijn. We zijn allen Abrahams kinderen.

Elie Wiesel

Elie Wiesel is auteur van vele boeken. Hij ontving in 1986 de Nobelprijs voor de vrede.