Dag van de doden

Het is weer voorjaar, de dag van de doden

Maar het sneeuwde toen deze woorden zich schreven

zij schreven vandaag, maar nu zij zich spreken

sneeuwt het nog steeds op een doodstille stad

vandaag hoort de woorden de stilte bezweren

alsof de tijd ooit te stillen was

zij noemen zich bij onteigende namen

zij willen wat doodzwijgt verstaanbaar maken

en roepen omlaag en omhoog in een gat

en spellen de sneeuw die maar niet wil smelten

op voorjaarsbloemen en monumenten

op vuilnisbelten en vazen met as

de witte stilte wordt gaandeweg grijzer

en wat de woorden ook willen ontzwijgen

de doden zijn dood, de bladzij is zwart –

Gerrit Kouwenaar

(uit: Helder maar grijzer)