Tussen al het andere in – Spannende boeken

logo-idW-oud

 

TUSSEN AL HET ANDERE IN – Spannende boeken

Eind mei, kort voor juni, de maand van het spannende boek, kwam Vrij Nederland met de detective & thrillergids. Dit jaar was dat voor de 25ste keer. In deze gids passeren in kort bestek 522 boeken van 312 schrijvers de revue, versierd met sterren. De beste boeken (of wat het team recensenten de beste boeken vindt) krijgen de meeste sterren. Het hoogste aantal is vijf. Vijf is ‘zéér, zéér goed’ en vier sterren is ‘zéér goed’ en drie sterren is alleen maar goed. Op allerlei manieren kan een boek spannend zijn (een goed boek is ook altijd een boeiend boek), maar in de gids wordt een bepaald genre bedoeld. Binnen dit genre is overigens een grote verscheidenheid. Er zijn allerlei soorten van thrillers en detectives. Sinds enige tijd wordt nogal ophef gemaakt van de literaire thriller.

Vrij Nederland meldde dat er meer thrillers zijn dan ooit en dat je de Belgen niet moet uitvlakken. Ik heb ‘gewoon’ persoonlijk ‘in principe’ en ‘in zijn algemeenheid’ (om eens uitdrukkingen van politici en voetbalcoaches te gebruiken) nooit de gewoonte gehad Belgen uit te vlakken. In een ander opschrift werd kond gedaan van de overduidelijke opmars van de vrouwen. Ik stond daar niet van te kijken. Sinds jaar en dag lees ik bij voorkeur schrijfsters als ik een detective of thriller wil lezen.

Met vrouwen en spannende boeken kun je in verre streken verzeild raken. In Water Lily (in het Nederlands Waterlelie) van de Engelse schrijfster Susanna Jones kom je terecht in China en Japan. Volgens Vrij Nederland heeft het boek een adembenemende finale die de kroon op het werk zet. Deze roman uit 2003 kreeg dan ook vier sterren..

De roman beschrijft de lotgevallen van twee mensen, een vrouw en een man, die geboren verliezers zijn. Runa is docente Engels aan een middelbare school in Japan. Zij heeft een relatie met een leerling, een jongen van zestien. Dat mag niet. Wanneer dat dreigt een openbaar feit te worden, neemt zij de wijk naar China. Naast Runa is de andere hoofdpersoon Ralph, die via een bemiddelingsbureau tracht in Japan een nieuwe bruid te vinden. Dat lukt zo maar niet, want – zo maakt de roman ons duidelijk – Japanse vrouwen zijn kieskeuriger dan Ralph dacht. En zo steek je weer eens wat op. De twee ontmoeten elkaar tijdens een bootreis. De ontmoeting levert veel narigheid op, maar narigheid die prettig is om te lezen. Eerder (in 2001) verscheen van Susanna The earthquake bird (in het Nederlands: De Schokvogel), over een in Tokio werkende jonge Engelse vrouw die verdacht wordt van moord op een landgenote. Ik heb deze roman niet gelezen, maar zal dat toch wel gaan doen. Ik wil nu wel eens weten hoe dat zit met die vogel. Susanna Jones zoekt het blijkbaar ver weg.

Willem Barnard kwam met zijn dagboeken voor de dag. Het bij De Prom uitgegeven boek heet Anno Domini- Dagboeken 1978-1992. Met Barnard komen we niet in China en Japan, we blijven in Nederland en in Nederland in de stad Utrecht. In Utrecht kwam hij in 1978 en de dagboeken gaan over de Utrechtse jaren. Zó begint hij in het Woord vooraf: ‘Een dagboek staat vol gezeur, zelfkwelling en zelfbeklag. Dat gaat niemand aan, het heeft zijn werk gedaan, ergotherapie. Ook staat er van alles in dat slechts enkelen aangaat en zelfs die enkelen niet onder ogen hoeft te komen, intimiteiten, uitingen van liefde en lust, haat en wanhoop. Maar wat hier is verzameld geeft in elk geval het verhaal van mijn “innerlijke levensloop” sinds ik de dienst in dat kubusachtige kerkje tegenover de bedriegertjes op moest geven’.

Ook dit boek is spannend, je blijft het geboeid lezen, dit boek van een ‘theoloog, niet als godgeleerde of godsdienstwetenschapper, maar als peinzer, zoeker en afdeinzer die zich telkens terugvindt in de magnetische kring om die drie letters (g-o-d) heen, erdoor aangetrokken, afgestoten, verliefd erop en aldoor ermee bezig’. Veel meer dan hij zelf had gedacht ging het in zijn dagboeknotities over God, en wel die met een hoofdletter. En dat is pas spannend!

Michael Bource