VAN DE REDACTIE

Dit jaar valt het nummer In de Waagschaal met een zachte plof op Stille Zaterdag. Of komt hij als vlot in seal verpakte boodschap aangezeild? Als er maar iets valt of aankomt dat, rijp of groen, de vrucht van Pasen is.

Pasen! Peter Verbaan mediteert aan de hand van Psalm 98 over het verschil tussen het oude liedje en het lied dat altijd nieuw is. Karel Blei vervolgt zijn spannende lezing over Noordmans’ scheppingsleer in vergelijk met Barth. Het is juist de Geest, niet de gestalte, die zorg draagt voor continuïteit. Dat Noordmans in zijn theologie overigens veel plastischer is dan zijn jongere collega, heeft hier denk ik alles mee te maken. Behoort de beeldspraak niet eerder bij de Geest dan de taal der logica? Ook de bijdrage van Susanne Hennecke sluit aan bij het vorige nummer. Zij legt in haar uitleg van Gen. 1: 26,27 de kritische vinger niet zozeer op de veelal veronderstelde mannelijke dominantie tussen man en vrouw, maar stelt vanuit de ‘postmoderne single’ de vraag naar het mensbeeld m/v überhaupt. Bestaat er ook zoiets als een theologie van het alleen-zijn? Over het celibaat nu maar even niets.

Wel in dit nummer aandacht voor de kluizenaar Simon Vestdijk. In 1947 verscheen zijn De toekomst der religie, wat danige beroering in christelijk Nederland wekte. Ook theologen als Van der Leeuw en Miskotte, die toch duidelijk ver-der keken dan de plaatselijke kerk, wisten er niets mee aan te vangen. Maar de religie-amateur Vestdijk heeft er din-gen in gezegd die, zo blijkt nu wel, de spijker op zijn kop slaan. Ook los daarvan was Vestdijk een schrijver die dingen nogal plastisch voor zich zag die voor anderen verborgen bleven. Ondergetekende vroeg op een dag wat ‘bedreumeld’ belet bij mevrouw Vestdijk en werd zonder aarzeling binnengelaten, wat resulteerde in een interview.

Het naar voren halen van de dingen die verborgen waren is misschien wel een wezenskenmerk van ons blad. Den Boer duikt in de geschiedenis en komt boven in de veertiende eeuw met een serie van drie over Juliana van Norwich en haar tijdgenoten. Over een theologie van het alleen-zijn gesproken. Schoch neemt ons mee naar het licht van Walcheren en stelt de onbekende Adriaen Coorte in dat licht (de afbeeldingen vielen helaas donkerder uit). Van den Dool haalt nu een schriftje met penseés tevoorschijn uit de tijd dat iedereen een kunstenaar of filosoof was. En natuurlijk wordt het werk van Breukelman niet aan de vergetelheid prijsgegeven. Reefhuis laat mooi zien hoe hij met een theologie van de Naam werkt.

Coen Wessel keert terug naar O, het dorp van zijn jeugd; Coen Constandse liet zich toch weer verleiden door het Psychologie Magazine; AP doet niet zo mee aan burgerparticipatie. Waar wordt politiek psychologie, en participatie manipulatie?

Soms schrijven redacteuren ook poëzie. Dit keer Ten Boom en Doedens. Maar hoe staat dat met de lezers? Sommige dingen kunnen natuurlijk ook beter verborgen blíjven, maar wie denkt: dat doe ik ook! en: voor den dag ermee! wordt bij deze aangemoedigd iets in te zenden. Ik beloof niets, maar men hoeft niet als Vestdijk eeuwig kandidaat voor de Nobelprijs te zijn.

Goede Pasen.

Wessel ten Boom