COMMENTAAR (Duurzame 100)

Op 12 november publiceerde Trouw de duurzame 100. Honderd personen die op het gebied van duurzaamheid in Nederland de meeste invloed hebben. De lijst wordt aangevoerd door Herman Wijffels en afgesloten door Jort Kelder. Dit soort lijstjes intrigeren mij altijd weer. Ik neem ze dan ook meestal door, vaak uit nieuwsgierigheid of ik iemand van de genoemde ken. Dat viel dit maal niet mee. Even dacht ik een bekende tegen te komen toen ik op de 41e plaats Dick Boer tegen kwam. Het bleek niet ‘onze’ Dick Boer te zijn, maar die van AH. Na deze persoonlijke behoefte bevredigd te hebben, ben ik nog eens door het lijstje heengegaan. Nu was ik vooral op zoek naar verbindingen met de kerk. Ik heb ze niet gevonden. Ja natuurlijk. Er staan mensen op de lijst die tot de kerk behoren. Ik bedoel evenwel mensen die bij het instituut kerk werken. Ze staan er niet op. Dat viel mij tegen.

Een van de centrale noties in het belijden is de schepping en daarmee verbonden de duurzaamheid er van. We ver-wachten een nieuwe aarde. Toch allemaal zaken die met de huidige milieuproblematiek te maken hebben, lijkt mij. Nog niet zo lang geleden deed de kerk mee met het programma van de Wereldraad voor een duurzame maatschappij. Pogingen werden ondernomen om de milieuproblematiek te koppelen aan de vragen die met ontwikkelingssa-menwerking samenhangen. Zo vreemd was mijn verwachting dus niet dat ik in de top honderd lijst ook de kerk zou aantreffen. Als AH er in voorkomt, afvalverwerker Van Gansewinkel, de DSM en Akzo Nobel, dan toch zeker ook de kerk? Juist nu, zou ik denken, omdat de aandacht voor het milieu in brede kringen een belangrijk thema is.

Zo werd het lijstje van Trouw voor mij een hoopvol lijstje door het prominent voorkomen van genoemde bedrijven, maar teleurstelling over het ontbreken van de kerk overheerste. Voor mij maakte het lijstje pijnlijk duidelijk hoezeer de kerk naar de rand van het maatschappelijk debat afgedreven is. Maatschappelijk stelt de kerk niets meer voor. Let wel, in dit lijstje gaat het om mensen die het publieke debat beïnvloeden.

Dat wordt op dit terrein door dit overzicht pijnlijk duidelijk gemaakt. Ik vrees dat het bij het samenstellen van andere lijstjes niet anders zal zijn. Waar spreekt de kerk nog mee in vragen over oorlog en vrede, Afghanistan, Irak, kern-energie? Natuurlijk het spreken over God, waarmee de kerk in dezelfde dagen de krant haalde, moet voortgaan. Dat geldt ook voor het moeizame zoeken naar een gelovige positiebepaling ten opzichte van de Islam. Toch blijf ik en naar ik hoop vele anderen binnen de kerk ook aandacht vragen voor de grote maatschappelijke vragen. Niet om de kerk weer maatschappelijk relevant te maken. Wel, omdat ook in de maatschappij een getuigend woord gesproken dient te worden. Dat zijn we Banning, Visser ’t Hooft, Krijn Strijd, Albert van den Heuvel en nog vele anderen verplicht.

AP