Laten we eens achteraan beginnen. Meerdere lezers zullen benieuwd zijn naar het commentaar op Donald Trump van At Polhuis, terwijl Max Staudt n.a.v. de biografie van Miskotte (zie de mededeling hieronder!) stelt dat de Doorbraak juist nog te christelijk was. Wat gaan we stemmen? In Weimar vond ik afgelopen zomer een bundel uit de DDR van ‘na de Wende’ van de mij onbekende dichter Hinnerk Einhorn. Zijn gedicht Ziet, een mens vormt een mooi tweeluik met De droom van het kruishout van Erik Routley, dat Coen Wessel vertaalde voor zijn meditatie.

Udo Doedens en Jilles de Klerk bundelden een groot aantal preekfragmenten van Gerrit de Kruijf. Maartje Wildeman toont hoe de Kruijf, indachtig zijn inspirator Miskotte, door en door een man van het woord was. De bijdragen dan van Axel Rooze over een Deense boerka en Rens Kopmels over geloven na Kant mogen op het eerste gezicht weinig gemeen hebben, maar beide bevragen overtuigend het ‘empirisme’. Dat raakt het probleem dat Karel Blei aan de orde stelt n.a.v. het boek van Bouter over Noordmans en Newman: gaat geloven niet op een gezag dat voorafgaat aan de empirie? Dat lijkt me ook een spannend gesprek tussen Noordmans en Barth opleveren.

Twee boekbesprekingen op het gebied van de ethiek: Udo Doedens las een nieuw boek over Frits Kuiper, een rood geluid uit het verleden; Henk van Olst, emeritus predikant uit de Rijp, bespreekt een Joodse inzet uit het heden, Jonathan Sachs’ Een gebroken wereld heel maken. Wie meer over de (ethische!) pelgrimvaders  wil weten, leze Willem van de Kamp. En dan wijs ik ook nog graag op de aankondiging over Bonhoeffer op p. 17.

Wessel ten Boom

In de Waagschaal – Leven op gezag?