De verkiezingen liggen achter ons. Coen Wessel schrijft over de verstrikkingen van de PvdA en Bannings adagium van een verbinding tussen persoonlijke en maatschappelijke identiteit. De vier artikelen die de PVV raken zijn van vóór 15 maart: Jan Willem Stam blikt terug op de afgelopen Barth-Tagung en de vraag naar het profetisch preken, Wessel ten Boom vraagt door wat de betekenis van Barmen is voor de kerk ten aanzien van het populisme, Rainer Wahl verzet zich in duidelijke taal tegen de valse verdedigers van het christendom en Coen Constandse tenslotte leest Paulus met het oog op: integratie. Waarmee we enigszins terug zijn bij Bannings verbinding. Dat integratie geen sinecure is, toont de binding van Izaäk. Maar Coen Constandse in zijn meditatie mag graag denken dat juist figuren als hij altijd weet hebben gehad van de uiteindelijk ontragische strekking van het bestaan.

Hoe grijpbaar is de opgestane Heer? Een gedicht van ondergetekende, een dispuut van Joop Zuur met de historicus Jona Lendering en deel twee van de bespreking door Karel Blei van Bouters boek over Newman en Noordmans, raken alle drie aan dit punt. Zit misschien in onze behoefte aan funderen, belijden, vasthouden, controleren niets minder dan een greep naar de macht? Noli me tangere, klonk het op paasmorgen. Strek uw hand niet uit naar de jongen, en doe hem niets… (Gen. 22:12). Verbinden is losmaken. Van andere, goddeloze bindingen misschien?

Meer over dialectiek gesproken: Maarten den Dulk las de vertaling door Eginhard Meijering van het eerste deel van Barths KD I/2, en ervaart hoe het dogma drama wordt. Rens Kopmels put troost uit de uitzichtsloze verhalen van Griet Op de Beeck. En Evert Jan de Wijer ziet aan de hand van Ad van Nieuwpoort hoe een predikant uit en in de tijd kan zijn. Goede dagen!

Henk-Jan Prosman heeft besloten de redactie te verlaten. Dit volgde uit stevige gesprekken in de redactie, in het bijzonder over zijn twee stukken over het ANC. Dat waren uiteraard scherpe stukken, maar naar de mening van de redactie met onderbouwing en kracht van argumenten. Op de vraag hoe en waarom over deze kwesties in In de Waagschaal – met de eigen inzet en traditie, en met een geschiedenis ook in de anti-apartheidsbeweging – geschreven moet worden, bleken we elkaar toch niet goed te kunnen vinden. Althans niet goed genoeg voor een vruchtbare samenwerking. We danken hem voor zijn inzet in de redactie.

Namens de redactie, Wessel ten Boom