De Korea-crisis is geen wargame

logoIdW

 

De Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un en de Amerikaanse president Donald Trump voeren een felle verbale oorlog. Trump dreigt met ‘vuur en woede’ en noemt zijn Noord-Koreaanse collega ‘raketman’ en ‘klein en dik’. Kim Jong-un laat zich ook niet onbetuigd.

Het is verleidelijk om vanuit Nederland hier met schouderophalen te kijken als het gescheld van twee onvolwassen mannen. Of met een groot gevoel van machteloosheid: er zitten twee mannen aan de knoppen van een kernoorlog en wij moeten maar afwachten of we – bewust of per ongeluk – een oorlog in stommelen.

Deze blik op het conflict is beperkt. De volkeren die direct de gevolgen van een eventueel conflict dragen blijven buiten beeld. Alsof ze alleen maar de anonieme poppetjes zijn in een wargame van twee spelers. Waarbij ook onze oriëntalistische blik meespeelt om Koreanen, Japanners en Chinezen niet als individuen, maar als amorfe massa te zien. Ze blijven ook buiten beeld als actoren in de politieke dynamiek van een escalerend conflict.

Hoe een eventuele oorlog verlopen zal is onduidelijk. Het kan een korte oorlog zijn – eventueel met kernwapens – maar het kan ook veel langduriger uitpakken.

Niet te onderschatten is wat een acute oorlogsdreiging zal doen met de bevolking van Zuid-Korea en Japan. Er zal angst en onrust zijn over de eigen veiligheid, maar ook over de veiligheid van de Noord-Koreanen met wie veel Zuid-Koreanen zich innig verbonden voelen. Ze zullen zich in de steek gelaten voelen. De agressie die dat gevoel van verlatenheid oproept kan zich zomaar keren tegen het Westen.

Een oorlog zal ook doorwerken in de mondiale verhoudingen. Een oorlog in Korea zal een wereldwijde vertrouwenscrisis in de internationale orde veroorzaken, waarvan niemand kan voorspellen hoe ver die gaat.

Voor journalisten is het belangrijk om uit het ‘Trump-versus-Kim’ frame te stappen en vanuit het perspectief van de verschillende landen en bevolkingen te berichten. Beleidsmakers moeten met kracht alternatieven voor oorlog doordenken en naar voren brengen.

Kerken en anderen kunnen meer banden ontwikkelen met kerken en civiele organisaties in het crisisgebied. Zodat de mensen daar, als spanningen verder oplopen, weten dat veel mensen in Europa en de VS met hen mee leven.

Wie weet wat onze tekens van verbondenheid  bewerken. Het kan de sfeer van machteloosheid helpen doorbreken. De vredeswil van volkeren kan doorslaggevend zijn.

 

Coen Wessel