Zat ik laatst niets vermoedend het journaal te kijken, kwam het wereldkampioenschap vissen voor vrouwen voorbij. Ik had even wat in te halen. ‘Vissen voor vrouwen’. Waarom in hemelsnaam is dit geen gemengde sport? Wat bleek: de mannen vissen met een hengel van 13 (!) meter; voor de vrouwen houdt het echter wel op bij 11,5 meter. Anders kunnen ze het puntje niet meer boven water houden. Ik weet nu in ieder geval dat je om een sportvisser te zijn veel naar de sportschool moet.

 Ik volg het nieuws verder. Dan komt het bericht langs dat de Gouden Kalveren voortaan onzijdig zullen zijn. Althans, het Nederlands Filmfestival zal voortaan de acteursprijzen genderneutraal uitreiken. Daardoor worden de categorieën Beste Acteur en Beste Actrice samengevoegd. Argument: “Het NFF beweegt mee met de tijdgeest.” De reacties zijn nogal verschillend, maar veel acteurs zijn boos over het besluit. Katja Herbers: “Wie wordt hiermee geholpen? In ieder geval niet de vrouw, die nog altijd minder rollen tot haar beschikking heeft dan de man.”

Herbers laat daarmee de andere kant van de discussie over sekse en gender zien. Aan de ene kant mag het er allemaal totaal niet toe doen en moet alles genderneutraal, eigenlijk het gewichtheffen ook, maar we weten nog niet hoe. Aan de andere kant zijn er hoogoplopende discussies over het wel of niet bestaande ‘glazen plafond’, vrouwelijke schrijvers die apart en meer aandacht zouden moeten krijgen, positieve discriminatie in bijvoorbeeld de wetenschap, waardoor eindelijk de 50/50 verdeling er met dwang zou komen, enzovoorts. In al die discussies zijn er dan ineens maar twee genders, man en vrouw, en is je sekse en je gender ineens weer super belangrijk. Je zult zien dat, wanneer straks twee jaar achter elkaar het nieuwe Gouden Kalf voor de beste hoofdrol naar een man (of naar een vrouw) gaat, er een enorme discussie ontstaat over de achterstelling van vrouwen (of misschien ook wel een keer over de achterstelling van mannen). De andere kant van de discussie zal de jury er haast moreel toe verplichten het ene jaar de prijs aan een man, en het volgende jaar aan een vrouw toe te kennen – hetgeen weer in strijd is met het idee van ‘de beste moge winnen’.

Hoe dan ook, de Gouden Vis heeft nog een geslacht, het Gouden Kalf niet meer.

Lieve lezer, ik kan het niet meer altijd helemaal volgen. U wel? We hebben het als mensheid nooit gemakkelijk gehad met sekse en gender, maar tegenwoordig maken we het misschien toch een beetje ingewikkelder dan nodig is.

Willem Maarten Dekker

In de Waagschaal, jaargang 50, nr. 9. 18 september 2021