Een van mijn gemeenteleden is politie-agent in een uitdagende wijk in een van Nederlands grote steden. Geregeld haalt hij een kilo cocaïne uit iemands achterbak of blijkt bij het fouilleren dat iemand een vuurwapen draagt. Hij kent de discussies over etnisch profileren binnen de politie en hij snapt het maatschappelijk debat over racisme, niet omdat hij altijd de krant helemaal uitleest, maar omdat hij dagelijks in een wereld leeft die anderen alleen uit de krant kennen. Hij legt me uit wat precies een nekklem is, en waarom je die soms nodig hebt bij een arrestatie. Hij vertelt over de moeilijkheden van zijn werk. Dat hij laatst een over de weg slingerende auto staande hield in de wijk. De bestuurder bleek iemand met donkere huidskleur en zo dronken dat hij, eenmaal uitgestapt, meteen door de knieën zakte. Hij vertelde hoe hij naast de man op de grond ging zitten om met hem te praten, maar er meteen een hele groep omstanders dicht omheen stond, om het gebeuren te filmen – wat ook een dreigement is om alles op internet te zetten. Hij weet dat hij op dat moment alleen is, zonder collega, kwetsbaar. Dat als de dronken man een keer naar hem slaat, hij misschien toch moet ingrijpen. Dat hij hem eigenlijk fors moet beboeten of zijn rijbewijs invorderen. Hij weet echter ook dat hij in een multiculti-wijk werkt, waar de meeste mensen hem – ‘wit’ – kennen als volkomen betrouwbaar, maar waar ook ineens de vonk in het kruitvat kan schieten. Hij vertelt hoe hij uiteindelijk de man zelfs niet beboet, maar alleen zorgt voor een veilige verkeerssituatie. En dat doet hij met een goed geweten, alles afgewogen hebbende.

Zo ongeveer werkt de Nederlandse politie. Op de sociale media wordt gesproken over angst voor de politie, die zelf racistisch zou zijn. Waarschijnlijk berichten van mensen die wel de sociale media volgen, maar weinig op straat komen. In Amerika zijn serieuze voorstellen van demonstranten om de politie af te schaffen. Wat krijgen we daarvoor terug? Het recht van de sterkste. Weten die mensen wel wat ze verlangen?

George Floyd ontving een christelijke begrafenis. Dat is prachtig. Maar in zijn rouwdienst schijnt ook gezegd te zijn: “Je hebt de goede strijd gestreden.” Dat is een verwijzing naar 2 Timotheüs 4:7, waar Paulus zegt: “Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb het geloof behouden.” Deze tekst daar en zo gebruiken, is misbruik van het evangelie. Maak van George Floyd geen heilige en geen martelaar. Misbruik het evangelie niet ter legitimatie van je eigen maatschappelijke ondernemen.

Willem Maarten Dekker

(In de Waagschaal, jaargang 49, nr. 7. 4 juli 2020)