In mei verscheen een rapport van de Wetenschappelijk Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) over het nationale veiligheidsbeleid. Ik las de samenvatting ervan en schrok. De samenvatting is met één woord samen te vatten: extra. Er zijn omwille van de veiligheid extra inzet en investeringen voor defensie noodzakelijk, extra financiële middelen, extra budgettaire ruimte. In stappen moeten de uitgaven voor Defensie naar 2% van het BBP gebracht worden. Dit alles is nodig omwille van de verslechterde veiligheidssituatie van Nederland. Zonder deze investeringen loopt de rechtstaat die Nederland is gevaar.

De Raad komt tot deze aanbevelingen op grond van een ‘strategische analyse van de veiligheidssituatie’. Die dreigingen komen van buitenaf en van binnenuit. Nu zal ik niet ontkennen dat er inderdaad vele dreigingen zijn. De Raad brengt ze in kaart. Wat me dwars zit bij deze strategische analyse is het totaal ontbreken van de eigen rol bij het ontstaan van bijv. de dreiging van buitenaf. Geen woord er over of misschien de expansie van Europa in oostelijke richting voor anderen, bijv. Russen een dreiging inhoudt. Geen letter over de rol van de NAVO als mogelijke aanjager van de spanning in Europa. Geen zin of de eigen politiek bijgedragen heeft aan de verslechtering van de veiligheidssituatie van Nederland.

Dat had toch niet misstaan in een strategische analyse. Stilzwijgend wordt in het rapport er van uit gegaan, dat ‘wij’ aan de goede kant staan, dat ‘wij’ de internationale rechtsorde vertegenwoordigen, dat wij kwetsbaar zijn. Kortom de goeden tegen de bozen. Het lijkt mij dat de opstellers van het rapport Mat. 7:3 nog eens moeten lezen. De splinter wordt gezien, maar de balk in eigen ogen niet.

Wanneer de eigen politiek meegewogen zou worden, was de 2^e conclusie wellicht iets minder stelling geformuleerd: “de bondgenootschappelijke verplichtingen (NAVO, EU) moeten leidend zijn voor het Nederlandse defensiebeleid”. Ik geloof er niets van dat de NAVO tot een veiliger Europa leidt. Het is heel goed mogelijk dat extra investeringen in de NAVO, zoals in het rapport bepleit wordt, tot een verdere escalatie leidt.

Het rapport van de WRR levert de grondslag voor het defensiebeleid voor de komende jaren. Daarom verbaast het mij, dat er nauwelijks reactie kwam na de verschijning van het rapport. Dat kan toch niet waar zijn. Dit rapport hoort op de synodetafel. De kerk is immers volgens haar eigen kerkorde ‘geroepen tot de bediening van de verzoening’. Welnu daarvan is in dit rapport geen sprake. Er is dus werk aan de winkel!

At Polhuis