Commentaar (Back to Basics)

logoIdW

 

Het is 1994. Eén van de stellingen bij mijn proefschrift luidde: “Het verdient aanbeveling de classicale vergaderingen af te schaffen”. Eén bescheiden niveau tussen Synode en gemeente was, gelet op de te verwachten omvang van de fusie-kerk, voldoende.

Tien jaar later pleitte ik voor een herbezinning van de kerk op haar ‘core business’. Noodzakelijk, gelet op de dramatisch slechte prognose voor de kerk. Weer tien jaar later verschijnt het rapport van de scriba van de Synode: ‘Waar een Woord is, is een weg’. Ik ben blij met dat rapport. Op heldere wijze pleit Plaisier voor een terugkeer naar de kern van het kerk-zijn en verbindt daar een ingrijpende reorganisatie van de kerk aan. Niet te lang over praten, lijkt mij, maar met voortvarendheid uitvoeren!

Eén kanttekening wil ik maken. Back to basics betekent zonder geheimtaal spreken over je geloof. De nota geeft het voorbeeld. “Het ‘evangelie’ (tussen aanhalingstekens!) is het goede nieuws van God. Ik word er door in mijn kracht gezet.” Het is taal die ik honderden keren ben tegengekomen in beleidsdocumenten van de overheid. Het welzijnswerk dient mensen in hun kracht te zetten. Niet langer word je op je zwakheid, op je tekort aangesproken, maar op wat je wel kan. Dan vat je weer moed om te leven. Nu zal ik niet ontkennen dat het in het evangelie om de verheffing van de mens gaat. Zeker, wie het evangelie hoort, wordt opgericht, maar Jezus is geen welzijnswerker. Hij geeft mij ziel en zaligheid, zoals de nota zegt. Maar dat gaat nooit zomaar. Het gaat gepaard met de diepe erkenning, dat we in ons natuurlijk bestaan geoordeeld zijn. We hebben niets van onszelf te verwachten maar alles van Hem. Onze levensdrift wordt in het evangelie gebroken, opdat niet langer ik, maar Hij in ons leeft.

Plaisier zal het zo ook wel bedoelen. Uit angst door tijdgenoten niet begrepen te worden, zal hij het woord oordeel wel vermeden hebben. In de kerk evenwel en dus ook in ons gelovig spreken kunnen we er niet buiten. Het voorkomt dat we als kerk meegaan met al die religieuze en modieuze prietpraat die over ons uitgespoeld wordt, religieuze kwakzalverij. Het voorkomt dat back to basics de kerkelijke deur openzet voor bewegingen waar de mens en zijn mogelijkheden gevierd worden, waar de natuurlijke mens in zijn kracht gezet wordt. Ze horen in de kerk niet thuis, hoe vroom er ook over de mens en zijn mogelijkheden gesproken wordt.

Back to basics wil zeggen, back naar het getuigenis van de Schrift dat anti-religieus en derhalve uiterst kritisch is ten opzichte van het bestaande, inclusief de mens.

At Polhuis