Ik wil het toch nog even hebben over de omstreden advertentie van Kerk in Actie, die in de paastijd uitgezonden werd. Het is toch tamelijk uniek dat de kerk door de reclamecode commissie van de overheid terecht gewezen. De advertentie, bedoeld om het geloof te verspreiden, wordt door een ‘wereldse’ rechter veroordeeld als in strijd met de goede smaak en fatsoen. De klagers kunnen tevreden zijn.

Ik moet bekennen, dat ook ik aanvankelijk vreemd opkeek van de spotjes. Moet dat zo? Is het wel verstandig een ‘afbeelding’ van Jezus te verscheuren? In de tijd waarin wij nu leven ligt dat extra gevoelig. Nog maar kort geleden reisden kerkleiders naar imams in Egypte en ambassadeurs naar regeringen om uit te leggen dat ook zij het verscheuren van koranbladzijden ongepast en in strijd met de goede zeden vonden. Laat staan het verscheuren van de ‘iconen’ van de godsdienst zelf. Wat heilig is, moet je niet respectloos behandelen. Ik vermoed zo dat dit op de achtergrond bij de klagers en de reclamecode commissie meegespeeld heeft.

Meer nog van het spotje zelf ben ik geschrokken van de reacties. Wat is dat voor een Christendom dat moet passen binnen onze normen van fatsoen en goede smaak? Is niet de kern van de prediking van het evangelie, dat zij niet wereldgelijkvormig is? Is het kenmerk van Jezus niet juist dat hij niet binnen de kaders van ons fatsoen en onze normen past?

We leven in een tijd, waarin het Christendom nauwelijks nog meetelt. Geruststellend wordt door buitenstaanders gemeld dat het ‘getemd’ is. Het lijkt gereduceerd tot een boodschap die oproept vooral lief te zijn voor elkaar. Is de moeite die we – inclusief ikzelf –  met de spotjes hebben er niet een teken van, dat we volstrekt wereldgelijkvormig geworden zijn? Zo wereldgelijkvormig dat we tevreden zijn over de uitspraak van de reclame code commissie?

Ook ik ben tevreden met de uitspraak, maar wel om een heel andere reden. Zij is voor mij een bevestiging, dat Jezus inderdaad niet past binnen onze normen en ons fatsoen. Hij doorbreekt wat wij fatsoenlijk vinden. Het is mij een lief ding waard als de kerk zich dat weer meer bewust wordt. Jezus bevestigt de bestaande orde niet, maar stelt haar door zijn dwarse optreden onder de kritiek. Hem verkondigen blijft ongemakkelijk voor ons in ons tevreden bestaan. Iets daarvan klonk door in de spotjes van Kerk in Actie. Telkens als ik Avondmaal vier en het brood gebroken wordt, zal ik de komende tijd aan dit spotje denken.

At Polhuis