Hebe Kohlbrugge 95 jaar

logo-idW-oud

 

HEBE KOHLBRUGGE 95 JAAR

Een moeder met zoveel kinderen – wat is hier aan de hand? Een vrouw die haar lievelingetjes het land uitschopte, den vreemde in, maar die bij haar toch niet zijn weg te slaan – wat is daarvan de reden? Haar roepnaam als wachtwoord in gevaren, wie verzint dit?

Hebe Kohlbrugge had besloten de grenzen van de Marshallhulp niet te eerbiedigen en ook niet van links of rechts te weten, maar in kwade dagen mensen van persoon tot persoon te laten merken wat het Evangelie vermag; en dat hebben ze geweten, Hebe zelf ook, al die jaren tot op dat verjaardagsfeest toe in de Lutherse kerk in Utrecht, zaterdag 4 april jongstleden. Tachtig uitgenodigd, zestig gekomen, met achter hun namen de landen waar ze hebben gestudeerd of contacten mee onderhouden: Polen, Roemenië, Tjechië, DDR, Hongarije, Joegoslavië, Bulgarije, Estland.

Professor Martin Prudky studeerde indertijd in Amsterdam en is nu decaan van de Evangelische Faculteit van de Karelsuniversiteit in Praag, waar Hebe eredoctor is; hij bood als eerste spreker haar de erepenning van zijn Kerk aan: Amicis Solidaribusque Suis, met de twee opmerkelijke teksten Leviticus 2: 13 en Marcus 9:49, waarin het zout en het vuur worden samengenomen. ‘Ik heb van Hebe geleerd dat het menselijk leven bestaat uit relaties, God én mensen, jij én ik.’ (Ook Hans van der Horst, secretaris van de Stichting Gemeente Opbouw Oost Europa, is met deze penning onderscheiden.) Daarop volgden Hans Achterhuis en Hebe zelf. ’s Middags kwamen acht oud-studenten aan het woord die kort verslag deden van hun ervaringen toen en hun contacten nu, met al die mensen uit het voormalig Oostblok. ‘Wat hebben we veel van hen gekregen – enkelen vonden daar hun vrouw of man – we hebben geleerd wat het kan en moet zijn in de waarheid te leven in Oost als in West.’

Is dit alles beperkt tot de generatie die door Hebe werd geïnspireerd en die nu boven de zestig is, of is het mogelijk jongeren wegwijs te maken in het geestelijk landschap van het Oost-Europa? Een jumilage van een Hollandse met bijvoorbeeld een Bulgaarse gemeente kan zo heel veel betekenen voor beide. Een begin kan zijn dat de verhalen die deze dag werden afgestoken ter ore zouden komen aan jongere predikanten en kerkeraadsleden. De toespraken van de ochtend worden hier integraal afgedrukt.

S.L.Schoch