Van de redactie

Wij staan stil bij het overlijden van Ernst en Josien Beker. We beginnen met de woorden die Maarten den Dulk op 18 maart jl. in de Janskerk in Utrecht sprak. Dan volgt Den Boer met zijn herinnering aan ontmoetingen met Ernst Beker. Rens Kopmels sluit de rij met een beslissende ervaring die hij met Ernst Beker opdeed. Ik kan het niet laten te citeren uit deel 4 van de dogmatiek die Ernst Beker en Hans Hasselaar samen schreven. Een citaat uit de bladzijden waarop zij Barths Lichterlehre bespreken: “Hoewel wij voorzichting moeten zijn met wishfull thinking over een harmonische cosmos (sc. over cosmische harmonieën), is de wereld, die de mens mag bewonen, toch ook geen spookhuis. Ook de theoloog, juist de theoloog, mag zich verwonderen over het zich wederzijds aanbieden van denken en zijn, van ratio en realitas in het dagelijks leven en in het wetenschappelijk onderzoek.”

Pasen! Het artikel van Coen Constandse over Gijs Scholten van Aschats De Kortste eeuw kun je lezen als een paasmeditatie. Henk Ruis, die de administratie van ons blad zo punctueel verzorgt, ontvouwt zijn gedachten over de Drie dagen van Pasen. Het zijn niet alleen maar gedachten, het is een belevenis.

Van mijn tekenleraar leerde ik in 1941 dat een brievenbus ook mooi kan zijn. Daar had ik nooit bij stilgedaan: ik dacht: als de brieven er maar in kunnen en als de post ze er maar uit kan halen. Schoch vertelt over een tentoonstelling waarop je kunt zien wat de Wiener Werkstätte deed om gewone dingen mooi te maken.

Clazien Verheul vertelt waarom het Onze Vader in de NBV zo vertaald is als het vertaald is. Zij verantwoordt de vertaling uitvoerig en Rochus Zuurmond geeft haar een kort antwoord. Zuurmond verwijst naar een artikel in Kerk en Theologie van zijn hand, dat binnenkort zal verschijnen.

Wessel ten Boom over Vestdijk en zijn demonen. Hij houdt van Vestdijk en merkt op dat zijn schrijfproces wel iets heeft van de rechtvaardiging van de goddeloze.

Nico Bakker wijdt ons verder in in de geheimen van de tijd die blijft. Een inwijding kan je wel eens enige moeite kosten, maar als je die inwijding doorstaat gaat er een vergezicht open.

Bernard Prakke over muziek en oorlog in een derde artikel. Heine, Schumann, Mahler ……..

Balk haalt een herinnering aan Ien Dales op. Ik voeg daar nog iets anders aan toe. Toen zij al in het gestoelte der ere van de politiek zat, nodigde ik haar uit voor een gemeenteavond in de Bijlmer. Ze nam de moeite en nog zie ik haar gezicht toen zij bij de entree van de lift op de begane grond in de flat Kralenbeek, de smeerboel die daar heerste zag. Alsof ze zeggen wou: Zo, leven hier ook mensen? Toen ze al minister was de Dales-norm! – Een socialiste zonder bedrog!

A.A. Spijkerboer