VAN DE REDACTIE

At Polhuis opent het nieuwe jaar met een meditatie over Mat. 2. De wijzen gingen langs een andere weg naar huis dan waarlangs zij kwamen. Precies zo maakt het evangelie ons tot andere mensen, en kunnen wij goedsmoeds 2011 binnengaan.

In de Waagschaal gaat 2011 in met aandacht voor de het synodale spreken van de PKN. Op 11 november vergader-de haar synode over het rapport ‘Spreken over God’. Het is natuurlijk mooi, zoals in dit geval, als de synode een rapport met algemene stemmen kan aanvaarden. Maar dat wil niet zeggen dat alles daarmee koek en ei is. Twee kriti-sche bijdragen hierover, van Polhuis en Paul van der Harst, lijken elkaar op een beslissend punt te raken: hier ont-breekt het israëlitisch karakter en gehalte van het bijbelse spreken. De bijdrage van Coen Constandse over het syno-derapport ‘Integriteit en respect’ over de Islam, dat de dag daarna behandeld werd, behelst een vergelijkbare kritiek: juist in ons gesprek met moslims kan niet om Israël worden heengelopen. Israël: de goede verstaander begrijpt dat wij niet wijzer moeten willen zijn dan de wijzen die alleen via Jeruzalem te Bethlehem kwamen.

At Polhuis stelde vorig jaar (IdW 39/12) een vraag over de verhouding geloof en de met name barthiaanse dogmatiek. Na Pim Dekker (IdW 39/15) reageert nu Jan Bruin: meer afstand tot Barth heeft zijn geloof geen kwaad gedaan. Spij-kerboer (IdW 39/16) stelde Meijering een vraag over Jezus Christus en krijgt een antwoord aan de hand van notulen uit de Tweede Kamer. Vorig jaar verscheen ook het boek van Karel Blei over de binnen onze kolommen geliefde Noordmans. Het zette oud-redacteur Teunard van der Linden aan tot het schrijven van een mooi en informatief portret van deze ‘Friese kerkvader’ dat we in dank opnemen. Blei zelf start in dit nummer met een serie van drie over Barths ontdekking van de theologie van Anselmus, die van beslissende betekenis voor zijn theologie zou zijn. De rust die Barth in zijn brede KD heeft gevonden berust immers op zijn kleine, maar opwindende boekje Fides quaerens intel-lectum, en het loont zeer de moeite om eens bij die omslag stil te staan. Aan de hand van Maarten den Dulk staan we stil bij het verschijnen van de biografie van Bert ter Schegget van de hand van E.D.J. de Jongh, die eerder onder meer tekende voor de biografie van Buskes. Barth, Noordmans, Ter Schegget – zij vertolken allemaal eigen wijzen uit het Westen en met die muziek gaan we graag als redactie door, hoe jammer het ook is dat soms een lezer bedankt omdat we te moeilijk of te theologisch zijn. Het goede woord dat Coen Wessel in zijn commentaar voor elites doet kan ons dan misschien wat troosten. Dezelfde Wessel doet overigens liefdevol verslag van de Nationale Synode, terwijl Willem Maarten Dekker in zijn bespreking van een nieuw cahier Om het levende Woord de thematiek oppakt waarmee we zijn begonnen: of niet toch ook de sterren van Dezelfde spreken als waarvan Israël in zijn Schriften spreekt? Zelfs de dromen waken over ons! (vgl. Mat. 2: 11,13). Een goed jaar gewenst!

In de Waagschaal – laat ons wijzen zijn.

Wessel ten Boom