VAN DE REDACTIE

In dit nummer veel over de kerk. Onze redacteur T.G. van der Linden bijt het spit af en vertelt over het rapport dat de Evangelische Kerk in Duitsland heeft opgesteld ter voorbereiding van het vijfhonderdjarige bestaan van het Duitse protestantisme. De problemen waar deze kerk voor staat lijken op die van de Protestantse Kerk in Nederland en dat maakt dit rapport tot interessante lectuur. Bert van Kooij en Henk Stolk, respectievelijk predikant in Peize en (als ik het goed zie) in Lelystad, gaan met grote ernst in op het volgens de paus “kerkachtige” karakter van de PKN. Gerrit Spijkerboer, jarenlang ouderling van de Hervormde Gemeente in Den Haag, valt Machteld de Mik bij in haar artikel over het kind in de kerk en heeft het zo ook over wat we in de kerk aan het doen zijn. Van terzijde hebben het begin van De Knijffs meditatie, Tussen al het andere in, de aankondiging van het syposium op 5 november a.s. en het commentaar van Wessel ten Boom ook iets met dit onderwerp te maken.

Peinzend over wat er allemaal gezegd wordt kwam een van de mooiste antwoorden van de Heidelbergse Catechismus mij voor de geest, het antwoord op de vraag naar de heilige katholieke kerk: Ik geloof “dat de Zoon van God van het begin van de wereld tot aan het einde zich uit de gehele mensheid een gemeente, die tot het eeuwige leven is uitverkoren, door zijn Geest en Woord in de eenheid van het ware geloof vergadert, beschermt en instandhoudt; en dat ik daarvan een levend lid ben en eeuwig zal blijven”.

Die kerk is dus in de eerste plaats een dáád van Jezus Christus, en niet van ons. Hij is bezig door zijn Geest en zijn Woord: je kunt het leuk vinden of niet, vrijen kun je zonder woorden, maar liefde gaat niet zonder en dat is zelfs essentieel. Zo maakt God zich door woorden bekend omdat Hij ons liefheeft. De paus is al net zo min tegen het werk van Geest en Woord bestand als een eigenwijze dominee, en zo ontstaat de eenheid van het ware geloof. Is de kerk 500 jaar? Welnee, die bestaat al sinds er mensen zijn en tot het eind van de wereld zal er, onder het puin van wat zich op de borst slaat en kerk noemt, katholieke kerk ontstaan. Bedoelt de catechismus dat de uitverkiezing zich in het heden realiseert door dat “vergaderen, beschermen en instandhouden”? Je kúnt de uitverkiezing zo opvatten. Het mooist is nog dat “en dat ik daarvan een levend lid ben en eeuwig blijven zal.”

Maarten den Dulk antwoordt Ype Bekker met een poëtische terugblik op het verleden van Johannes. Rens Kopmels komt met de voortzetting van zijn artikelen over de voorzienigheid en raakt de kern van de kwestie, die voor het geloof nu juist géén kwestie is. Joop Zuur sluit zijn in het vorige nummer begonnen artikel over Israël als teken van Gods voorzienigheid met de wereld af.

Daan Thoomes over het expressionisme dat aan de Zwitsers niet voorbij is gegaan, de voorzitter van onze redactie over het werk van Le Corbuzier in Eveux, een gedicht van J.B. Charles en Rens Kopmels zomaar wat over Justine.

Gaat het goed met ons blad? Nou – het aantal abonnees zou hoger kunnen. Ik kan me, eerlijk gezegd, wel voorstellen dat je niet alles leest van wat er in onze kolommen gedrukt wordt. Maar daar staat wel iets anders tegenover: er staan telkens in ons blad artikelen die je nergens anders kunt lezen en die je ook nooit ergens anders zult kunnen lezen. Daarom doen wij wat we kunnen doen om ons blad overeind te houden. Vandaar – de bon voor opgave van nieuwe abonnees.

A. A. Spijkerboer