Commentaar (WK voetbal tot 17 jaar)

logo-idW-oud

Commentaar – WK voetbal tot 17 jaar

Toen ik hoorde van het pas gehouden wereldkampioenschap voetbal voor jongens tot 17 jaar rangschikte ik dat gegeven bij de excessen van de welvaartsmaatschappij, niet zonder tevredenheid dat ik dat zo helder zag.

Maar iemand gaf mij een boek te lezen over een blanke mevrouw in Zuid Afrika, die in Natal een weesboerderij runt voor kinderen die het slachtoffer zijn van dood door aids van hun ouders. Die mevrouw was echt een blanke engel, daar heeft het boek mij van overtuigd. Maar ik leerde er nog iets anders van: het organiseren van tournooien in de voetbalsport bleek een van de allerbeste middelen om de jongens van haar weeshuis gezond en uit de greep van de aids te houden.

En ik moest nog een ander boek lezen van een Engelse dame, in een christelijke biografiereeks, die vertelt over haar mislukte huwelijk en alle pijn van dien, om daarna te verhalen hoe ze is gaan corresponderen met gevangenen, die de doodstraf hebben en daarop moeten wachten. Eerst maakte ze zelf de hel mee, om vervolgens te kunnen binnenkomen in de hel van anderen. Dat riep de vraag op waar het goede zijn wortels vindt en waar het slechte binnensluipt.

Wij doen vaak of veel nare dingen wel te voorkomen waren, als wij ons beter hadden ingezet en vromer waren gebleven, Gods dienaar t’allerstond. Wij geven commentaar op elkaar en op onze club hoe het zonder twijfel allemaal beter had gekund. Maar daaruit blijkt dat we het gevoel verloren hebben voor de ironie van het menselijk handelen. Het goede ligt nooit voor de hand, behalve voor iemand die intens met het slechte kennis maakte. De eerste mevrouw bleek ook een huwelijkstragedie achter de rug te hebben en het enige waar wij aan denken is: daar komt niks als ellende van.

De ironie van het kijken naar de Tweede Kamer vind ik, dat men het kwaad weet aan te wijzen en dan komt met een pakket maatregelen (zo heet dat) om het euvel te verhelpen, vergetende dat de dingen meestal langs een andere weg tot verbetering komen dan via zo’n pakket. Veel pakketjes raken ook kwijt of worden verkeerd, te laat of te duur bezorgd.

God geeft ons soms een blessing in disguise. Je denkt “nou ook weer voetbal voor onder de 17?—Bespottelijk, een uitwas!” Maar het blijkt een zegen. Wie daar onvergetelijk commentaar op schreef is William Cowper in lied 447, uit het liedboek dat volgens onze huidige inzichten alweer? verouderd is. Ook daar moet je met ironie naar leren kijken.

BP