COMMENTAAR (Mensenrechten)

Het is maar een klein berichtje in de krant: Israël verbreekt banden met de VN mensenrechtenraad. Dit naar aanleiding van het besluit van deze raad om het nederzettingenbeleid op de Westelijke Jordaanoever te onderzoeken. Tegen dit beleid had dezelfde raad zich al uitgesproken. Kwalijk volgens de Nederlandse oppositie. Nee, niet het beoogde onderzoek, maar het besluit van Israël. De minister van Buitenlandse zaken moet zo snel mogelijk het Israëlische besluit veroordelen.

Toch nog maar eens gekeken in wiens gezelschap de criticasters van het Israëlische besluit verkeren. De UN mensenrechtenraad bestaat op dit moment uit 47 landen. De lijst is op internet eenvoudig te vinden. Dat geldt ook voor het overzicht dat Freedom in the World maakt van alle landen in de wereld. Op die lijst worden alle landen op politieke en burgerlijke vrijheden beoordeeld. Die lijst heb ik naast de lijst van leden van de mensenrechtenraad gelegd. De uitkomst is veelzeggend. Van de 47 landen worden er 20 door Freedom of the world als vrij beoordeeld. Elf van die 20 landen zijn Europees. 16 landen worden als partly free beoordeeld. In die landen is met de mensenrechten zorgelijk gesteld. Het gaat vooral om Aziatische en Latijns Amerikaanse landen. In 11 landen, die dus lid zijn van de mensenrechtenraad, is het met de mensenrechten slecht gesteld. Zij zijn in de terminologie van Freedom of the World ‘not free’. Dan gaat het om landen als Congo, Cuba, China, Qatar, Jordanië.

Op het lijstje komen ook nog een paar gebieden voor: betwiste gebieden. De Gazastrip scoort slecht op de mensenrechtenschaal. ‘Not free’ is het oordeel. Hetzelfde geldt voor de West Bank. En Israël? Nog altijd de enige staat in het Midden Oosten die als ‘free’ beoordeeld wordt.

Is dit nu een pleidooi om de kritiek op het nederzettingenbeleid niet serieus te nemen? Geenszins! Die kritiek is zeker nodig, maar of dit orgaan daar nu het meest geëigende voor is. Van de 18 speciale resoluties van de raad veroordelen er 6 het Israëlische optreden. Over Syrië zijn er drie resoluties. Niet één daarvan is gedaan in de periode dat het huidige regiem nog stevig in het zadel zat. Over de situatie in alle andere landen van het Midden Oosten geen woord.

Ik kan mij dus wel iets voorstellen bij het besluit van de Israëlische regering. Veel fantasie heeft men niet nodig om de inhoud van het nieuwe beoogde rapport voor te stellen. Een dergelijk rapport draagt alleen maar bij aan de negatieve beeldvorming van Israël. En dat draagt weer bij aan de verslechtering van de situatie in de bezette gebieden enz. enz.. Daarom zouden Nederlandse politici er goed aan doen de mensenrechtenraad nog eens op haar taak te wijzen en dan met name de landen die er lid van denken te kunnen zijn, zonder de thuissituatie kritisch te bekijken. Zodra de eerste resolutie over bijv. Saoudi Arabië aangenomen wordt (Jordanië mag ook of Qatar, of de Gaza strip), neem ik de uitspraken van deze raad weer serieus.

At Polhuis