Commentaar (Cordaid)

logo-idW-oud

 

COMMENTAAR (Cordaid)

In de maanden november en december van het vorige jaar speelden in Nederland Palestijnse acteurs de productie ´Plan B – The Game´. De titel verraadt reeds het probleem met deze productie. Het stuk gaat over de uitzichtloze situatie in de Gaza. Hoe uitzichtloos die is, bleek toen het de acteurs door Israël verboden werd Gaza te verlaten om het stuk ook elders te spelen. Nu plan A niet lukte, trad plan B in werking. Acteurs van de Westoever namen het stuk over en speelden het o.a. in Nederland voor met name jongeren.

Ik heb het stuk niet zelf gezien. Wel gedeelten er van. Ik kan mij voorstellen dat het diepe indruk maakte op de veelal jonge toeschouwers. Er wordt een indringend beeld gegeven van de dagelijkse, droevige leefsituatie in de Gaza. Trouw schrijft daarover: ´Het spel ´The Game´ roept een sfeer van suspense op´.

Tot zover – helaas – niets bijzonders. Er zijn vele plaatsen in de wereld, waar jonge mensen onder barre omstandigheden moeten opgroeien. Het is goed als daar voortdurend aandacht voor gevraagd wordt. Onvermijdelijk komt dan de vraag naar boven wat de oorzaak is van die barre situatie. Ook met dit stuk gebeurt dat. Palestijnen zijn het slachtoffer van de agressieve Israëlische politiek van bezetting. Ik heb bij dit slachtofferdenken mijn vraagtekens, maar ik ontzeg niemand het recht zich zo te uiten.

Anders wordt het wanneer de organisatie van deze toneelproductie gesteund wordt door Nederlands ontwikkelingsgeld, geld dus van de Nederlandse belastingbetaler of Nederlandse kerkganger. Dat is het geval. Het jeugdtheatergezelschap Theatre Day Productions (TDP) wordt gefinancierd door Cordaid. Het wordt nog iets erger. Op de website van Cordaid maakt Cordaid zonder enige restrictie melding van het feit dat TDP samenwerkt met het ministerie van Onderwijs om zo o.a. de culturele identiteit van de Palestijnse jongeren te ontwikkelen. Wie enigszins op de hoogte is van de Palestijnse politiek weet wat dan onder culturele identiteit verstaan wordt. Die identiteit gaat gepaard met een agressieve anti-Joodse, antisemitische toon.

Dit wetend, maakt dit de tournee iets minder cultureel. Het heeft ook en misschien wel in de eerste plaats een politiek doel: sympathie wekken voor Palestijnen en indirect afkeer voor de Joodse bezetter. Ook dat valt wat mij betreft nog onder de vrijheid van meningsuiting. Wat mij dwars zit is dat Cordaid met deze propaganda meedoet.

Op haar website vermeld Cordaid dat ´Gebrekkige sociale voorzieningen en een spiraal van geweld als gevolg (!) van de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden heeft geleid tot een generatie van Palestijnse jongeren die nauwelijks toegang heeft tot onderwijs, geconfronteerd wordt met dagelijks geweld, onzekerheid en uitsluiting.` Nogmaals, de situatie van de bevolking in Gaza is hemelschreiend. Ik heb het met eigen ogen gezien. Daar gaat het mij niet om. Het gaat mij om de ondubbelzinnige partijdigheid van Cordaid, die de schuld van dat alles legt bij Israël.

Daar is Cordaid niet voor. Dat heeft niets met ontwikkelingshulp te maken, maar alles met Palestijnse propaganda. Als het zich dan toch met deze gebieden wil bezighouden, dan zou het Palestijnse jongeren en ook het Ministerie van Onderwijs helpen door hun te leren vooral het eigen aandeel in de ellende te onderzoeken.

AP