REACTIE OP WESSEL TEN BOOM

– Van Agt, de Palestijnen en Israël (IdW 38/16)

Mijn eerste gedachte was: “Lees eerst dat boek van Dries van Agt. Daarna praten we verder!” En aanvankelijk wilde ik het daar ook bij laten. Toch wil ik enkele opmerkingen maken. Ook anderen hebben gereageerd. Dat verbaast me niet, want ik kan me niet anders voorstellen, dan dat verscheidene lezers van IdW in woede zijn ontstoken tegen het stuk van WtB. Wie waren dat en wat hebben zij geschreven?

Ik herken mij helemaal niet in het beeld dat WtB schetst van de zgn. Israël-criticasters. Ik ben geenszins van mening, dat de palestijnen in hun recht staan, omdat Israël hun onrecht aandoet. Ik vind wél dat dit onrecht aandoen direct moet stoppen en ik geloof niet, dat het voortbestaan van Israël onmiddellijk op het spel wordt gezet als, om maar één ding te noemen, de bevolking van de Gazastrook op een humane bejegening zou kunnen rekenen. Mijn benadering is beslist niet romantisch en kortademig en het ligt mij verre, “met verbetenheid het schema te hanteren van de goede, onderdrukte arme tegenover de slechte, weldadige rijke”. Waar haalt WtB het in vredesnaam vandaan, mij dat allemaal in de schoenen te schuiven?

Ik zou willen, dat “Een schreeuw om recht” door velen grondig gelezen wordt en dat het ook besproken – en zo nodig wéérsproken – wordt in IdW, maar niet dat Dries van Agt al wordt afgeserveerd nog voordat de meeste lezers van IdW zijn boek hebben kunnen lezen!

Paul Pettinga