Naschrift: maak iets van je leven

Een korte reactie op Dick Boer mag niet ontbreken. Daarvoor is dat wat hij zegt te belangrijk. Hij zoekt de oorzaak van het ‘Marokkanendrama’ vooral in de sociaal economische omstandigheden. Daarin staat hij bepaald niet alleen. Ook ik zal niet ontkennen dat deze omstandigheden veel verklaren. Sterker, ik ben er mijn jarenlange betrokkenheid bij de Marokkaanse gemeenschap mee begonnen. De kern van het probleem lag in onze samenleving. Daar moest aan gewerkt worden. En dat moet nog steeds, maar niet uitsluitend. Eén van de ongewenste en ongewilde bijeffecten van deze benadering was en is, dat in dit geval Marokkanen als slachtoffer gezien werden en worden en er naar handel(d)en. Bepaald geen stimulans voor zelfkritiek. Die zelfkritiek is, dunkt mij, hard nodig. Dat is het punt dat ik in mijn commentaar wilde maken.
Ik sluit niet uit, dat ik in mijn formuleringen te kort door de bocht gegaan ben en daardoor de boosheid van Boer heb opgewekt. Daarom laat ik graag iemand anders aan het woord. In een interview in Trouw (30 april 2014) zegt de Amsterdamse politica Fatima Elatik het volgende. “Ik zie veel Marokkaanse jongens geen stageplek kunnen krijgen, niet eens een baantje als vakkenvuller bij de Albert Heijn, alleen vanwege hun naam. Daarom moeten scholen er voor zorgen dat die jongens weerbaarder worden, dat ze te horen krijgen wat de samenleving van ze eist. Iemand moet eerlijk tegen ze zeggen: ‘Weet je, Mo, ik wil niet lullig doen, maar het is echt zo: jij moet je net iets harder bewijzen dan Piet, ik wou dat het anders was, maar ik wil er niet over liegen.’ Maar de boodschap moet óók zijn: ‘Ga er niet over janken, accepteer het en máák iets van je leven.’ Want dat is de andere kant van Nederland: je kunt het hier echt maken. Waar een wil is, is echt een weg.”

At Polhuis