Op vakantie in Engeland ging ik naar de kerk. De gewone dienst was om ongeveer half tien. Daarna was er om 11.15 uur een dienst voor jonge kinderen, de Story Teller Service. Deze diensten zijn ingesteld om de kinderen die gedoopt zijn bij de kerk te betrekken. Aan de kinderen en hun ouders werd een kerkdienst aangeboden die op kinderniveau was en toch ook weer niet.

De kinderen gingen in het koor van de kerk in een halve kring op zitzakken zitten. Hun ouders zaten er achter. De predikant en zijn assistent, beide in toga, leidden de dienst.

De dienst had een eenvoudig en elementair verloop.　 Een woord van welkom, een gebed, een lied uit het Anglicaanse liedboek. Vervolgens werd met een spel en een dialoog het verhaal van de Goede Herder verteld. Dat was ook de evangelielezing geweest in de hoofddienst. Er was niets spectaculairs aan – het verhaal werd eenvoudig uit de doeken gedaan, maar de zestigjarige hulppredikant deed het met liefde en reageerde goed op de impulsen die de kinderen gaven. Hierna werd er opnieuw gezongen en gebeden. Tot slot liepen de kinderen allemaal in een rondje en zongen een simpel kinderliedje: ‘Halleluja, we’ll praise the Lord’.

Bij de viering was een gelegenheidsensemble van strijkers aanwezig. Terwijl de kinderen binnenkwamen, speelden ze eenvoudige klassieke muziek, totdat de predikant het woord nam. De liedjes speelden ze natuurlijk ook mee. Ik vond het briljant om zoiets moois en kostbaars als een strijkersensemble aan de kinderen te schenken. Tegelijkertijd had het ook iets volstrekt informeels: de violisten zaten gewoon lekker te spelen. Het bleek dat ze nooit oefenden, maar dat hoefde ook niet.

Die combinatie van hoog niveau en informaliteit zat in alle elementen van de dienst: het prachtige koor van de kerk en de zitzakken waarin de kinderen konden wroeten, de Anglicaanse gewaden van de voorgangers, de vaste lijn van de dienst met bijna volwassen gebeden gecombineerd met het kinderlijke spelletje.

De dienst duurde nog geen twintig minuten. De kinderen vonden het zichtbaar leuk en de ouders genoten. Zo bouw je een gemeente op.

Coen Wessel